Uğrunda ölmek sonsuz yaşamaktan güzel!
Varlığın sırları saklı senden, benden
Bir düğüm ki ne sen çözebilirsin ne ben
Bizimki perde arkasında dedikodu
Bir indi mi perde, ne sen kalırsın ne ben.
Dün geldi nedir aradığın? dedi bana
"Bensem ne bakarsın o yana bu yana?
Kendine gel de düşün, içine iyi bak Ben senim, sen ben arayıp durma boşuna.
Önce kendine gel sonra meyhaneye
Kalender ol da gir kalenderhaneye Bu yol kendini yenmişlerin yoludur
Çiğsen başka bir yere git eğlenmeye.
Sâki yüzün Cemşit'in kadehinden güzel
Uğrunda ölmek sonsuz yaşamaktan güzel
Işık saçıyor ayağını bastığın toprak
Bir zerresi yüz binlerce güneşten güzel
Ben olmayınca bu güller, bu serviler yok.
Kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok.
Sabahlar, akşamlar, sevinçler, tasalar yok.
Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok
"Bazen saklanır insan, yakalanmamak için gizlenir, burnunun ucunu bile göstermeye korkar; yerini belli etmez, çünkü ön yargı kol geziyordur, çünkü yeryüzünde başka şey kalmamış gibi, herkesin arasından seni bulup şamataya alırlar, bir bakarsın senin özel hayatını da, aile hayatın da edebiyata girmiş, hepsi yayınlanmış, okunmuş, alaya alınmış değerlendirmiş! O zaman sokağa çıkacak hali kalmaz insanın..."
Bazen öyle bir kırılırsın ki; kırıldığına mı yoksa anlaşılmadığına mı yanmalısın, bilmeden susar, yoluna bakarsın...
Dedikodu denen şey mikrop gibidir. Göz açıp kapayıncaya dek çoğalıp yayılır ve bir de bakarsın herkese bulaşıvermiş.
Sayfa 210Kitabı okudu
19.04.2024
Bu gece içtiğim kaçıncı kahve saymadım. Pek de kahve sevmem aslında. Ama nedense bugün hem kahve hem de sigara ihtiyacım varmış gibi hissettim. İhtiyacımı fazlasıyla aldım galiba. Kahvenin tadından mı olsa uykusuz kalmak istediğimden mi olsa pek anlam veremedim. Ama nedense tadı bir cazip geldi. Bilirsin çay severim ben. Demlediğin zaman bile taa