Üstad Necip Fazıl' ın okumuş olduğum ikinci piyesi "Tohum". Necip Fazıl Kısakürek' e neden üstad denildiğini bir kez daha anlamama vesile olan, üstadın dediğine göre 20 günde ortaya çıkan bu muhteşem piyesin acıklı hikâyesi beni oldukça etkiledi. Maraş' ın işgal günlerini konu edinen bu piyes ile kahraman Anadolu insanının yiğitliğini, inancını, imanını, Anadolu topraklarına maddeden uzak hakikat dolu bakışlarını okurken bir masal okumadığının farkında olmak insana tarifi olmayan bambaşka duygular yaşatmaktadır. Karakterlerin ustaca yansıtılmış özgün kişilikleri özellikle ana karakter olan Ferhat Bey' in kişiliği, gizli kalmış hüzünlü hikâyesi ise piyesi oldukça başarılı ve etkili kılmaktadır. Kitabı bitirdiğimde hissettiğim o kırıklığın, hüznün tarifini ise yapamayacağımı belirtmek isterim. Bir gün Üstad' ın bu piyesini de sahnede görebilmek dileği ile...
