Puanım 4/5 (%76/100)
Genel olarak hoşuma gitti. Hayatımın gidişini düşündüğümde sanırım böyle felsefi bir kitap okumaya ihtiyacım varmış. Seneca, Epiktetos ve Marcus Aurelius gibi Stoacı olduğu için okurken çok zorlanmadım. Zaten bahsettikleri şeyler de oldukça benzer ve Epiktetos'u hatırlattı genel olarak. Kitap ikiye ayrılmış ve ben ikinci bölümü (aslında bölüm değil ikisi ayrı kitap) daha çok sevdim. İlk bölümde Seneca kalabalıktan uzaklaşmayı, erdemli olmayı, var olanla yetinmeyi ve gerçek mutluluğun erdemlilikten geçtiğinden bahsediyor.
İkinci bölüm ise "yaşam, değerlendirmeyi bilirsen, uzundur" alıntısıyla özetlenebilir. Yaşam aslında kısa değil hatta güzel bir hayat yaşamak için oldukça uzun fakat insanlar bu zamanı güzel değerlendirmeyi bilmiyor şeklinde anlatıyor Seneca. Carpe diem yani anı yaşa düşüncesini de görebiliyoruz burada. Gösterişten uzak, elindekiyle yetinmeyi bil, kendini geliştir, her şeyden zevk almaya bak ama hayatının bir anda bitebileceğini de aklından çıkarma gibi öğütler veriyor Seneca. Bu kısmı çok beğendim ve kendi hayatımda da uygulamaya çalıştığım için bana yakın geldi. Güzel bir kitaptı tavsiye ediyorum. Seneca'nın başka kitaplarını da almıştım onları da yakında okurum gibi duruyor.