Düşmənsiz yaşamaq mümkünmü?
Ermənilərin bizi özlərinə düşmən etdikləri günə daş düşəydi kaş. Biz məcburi və qarşılıqlı olaraq ermənilərə düşmən gözü ilə baxandan sonra özümüzdən çox şey itirdik. Min ilə yaxın bir müddətdə bu gün adına “İran mədəniyyəti” deyilən qədim bir mədəniyyəti idarə edən, onu ölməyə qoymayan bir xalqı bu zırramalar balaban, dolma davası edəcək səviyyəyə endirdilər. Böyük düşmənlər öz düşmənlərini də böyütdüyü kimi, kiçik düşmənlər də öz düşmənlərini kiçildir. Kinodakı Rasim Balayevin sözü olmasın, kişinin qoluna qandalı da gərək kişi vursun.Roma nə qədər ki, sasanilərlə döyüşürdü güclü idi, elə ki barbar tayfalarla döyüşməyə başladı, yer üzündən silindi. Rəhmətlik Siseron da o vaxt bu balaca barbar düşmənlərə baxıb indi mənim etdiyim sitəmi etmişdi: "O tempora! O mores!"
Yəni "nə günlərə, nə ruzgarlara qaldıq!"
O dönemin tarih anlayışı Türk ve Müslümanları kapsıyordu. Bu da yaklaşık 1000 küsür yıllık bir dönem demekti.
Oysa bu topraklardaki insanlık tarihinin izleri on binlerce yıl öncesine uzanıyordu.Ki, Fatih Sultan Mehmet gibi büyük padişahlar bunun ayrımındaydı. O yüzden, Fatih Sultan Mehmet, kendisine model olarak Büyük İskender’i seçmiş, “Ben
Sayfa 417Kitabı okudu
Erasmus'tan inciler...
Ama artık görüyorum ki doğa sadece tek tek bireylere, kentlere değil, her topluma ekmiş kibrini. Bu yüzden diğerleri gibi İngilizler de güzelliklerin, müziğin ve mutfağın hasının yalnızca kendilerinde bulunduğuna inanır. İskoçlar soyluları, saraylıları ve hazırcevaplıklarıyla övünürler. Fransızlar âdeta nezaketin işletme hakkını elinde bulundurur. Paris sakinleri diyanet işlerini kimselere bırakmaz, bu alanda kimselere de tahammül edemez. İtalyanlar onca şeyin arasından edebiyatı ve hitabet sanatını koparıp almışlardır. Yerküre üzerinde barbarlıkla alakası olmayan yegâne millet olma vasıflarıyla övünüp bu konuda birbirlerine iltifat etme yarışı içindedirler. Oysa köhneleşmiş Roma kentinde hâlâ eski Roma ihtişamının hayallerini kuranlar var. Venediklileri mutlu kılan zarafetleridir. Bilimlerin mucidi diye geçinen Yunanlar birbirlerine ünlü kahramanlarının yiğitlik hikâyelerini anlatarak geçirirler ömürlerini. Türkler ve hakiki barbar takımı en mükemmel dine sahip olduğunu zanneder ve Hristiyanların batıl itikatlı olduğuna hükmedip onlarla alay eder. Yahudiler -bu daha komik- bıkıp usanmadan Mesih'in yolunu gözleyip bekleşirler ve bugün dahi ısrarla ve var güçleriyle Musalarına tutunurlar. Kahramanların defne tacını hiç kimseye layık görmeyen İspanyollardır. Almanlar boylarının uzunluğuyla ve büyücülükteki becerileriyle gururlanır.
Sayfa 60 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
"Mimarlar, sanatçılar, ressamlar, filozoflar, şairler, retorikçiler yeteneklerini saraya kadar taşıyabilirlerdi: ancak iktidar yolu o kadar açık değildi onlara. III. yüzyılda, bazı hukuk tanımlamalarının gösterdiği gibi, toplumsal kurallar şehirli ve köylü ayrımı getiriyordu. Nüfusun yüzde 70-80’ini oluşturan köylü dünyasının kaba, barbar, cahil ve ne yapacağı kestirilemeyen insanlardan oluştuğu düşünülüyordu."
Sayfa 77 - Dost Kitabevi
