Kente girmeden çok önce, birbiri içinden doğmuş bir kolu doğan güneşe, bir kolu batan güneşe değen görkemli bir dağ sırası karşılamışsa sizi, Antalya’dasınız. Özel birisi olmanız gerekmiyor bu büyük tören için. Dağdır. Özgürdür. Büyüktür. Güneş gibi, yağmur gibi aynı eşitlikte davranır eşiğine gelen herkese.
Yasemin kokularıyla genişlemiş
Sayfa 203 - Kırmızı Kedi Yayınevi / 12. Baskı
"Anneciğim, son zamanlarda ne düşünüyorum biliyor musunuz? İnsanoğluyla hayvanları birbirinden ayırdığını söylediğimiz dil, bilgelik, düşünme yetisi, toplum düzeni gibi kavramlar-bir raddeye kadar değişse bile- diğer canlılarda da mevcut değil mi? Belki hayvanların kendi dinleri bile vardır. İnsanlar, var olan her şeyin önderiymiş gibi davranıyorlar ancak hayvanlardan çok da farklı değiller.
Sayfa 41 - OlvidoKitabı okuyor
"İnsanın sevdigi şeyi yaptığı sürece iyi bir hayat yaşayacağını düşünmüşümdür hep."
Sayfa 70 - İthakiKitabı okudu
"Aşık olamazsın. Aşık olursan şansın yaver gitmez. Aşık olmak için otuzunu bekle."
Sayfa 68 - İthakiKitabı okudu
"Gurur dediğin nedir? İnsanlığın... Hayır, bir insanın 'ben farklıyım', 'ben özelim' diye düşünmeden yaşamaya devam edememesidir."
Sayfa 54 - İthakiKitabı okudu
"Yaz çiçeklerini seven insan, yazın ölürmüş derler. Acaba doğru mudur?"
Sayfa 36 - İthakiKitabı okudu
"Şeytanlar uzun, melekler kısa yaşar."
Sayfa 12 - İthakiKitabı okudu
Mutluluğun ayak seslerinin koridorda yankılanmasını beklerken paramparça oluyorum.
Sayfa 74Kitabı okudu
Bu kişi benim gökkuşağım, yaşama sebebim
Ben sağduyu denen şeyden pek anlamam. İnsanın sevdiği şeyi yaptığı sürece iyi bir hayat yaşayacağını düşünmüştümdür hep.
Ne de olsa kendi resminden bir şey anlamayan bir adamdan, başkalarının çizdiklerini anlamasını beklemek abesle iştigal olur.
Ölmeyi yeğliyorum. Yaşama kabiliyetlerinden noksanım.. İnsanlarla para kavgası yapacak gücüm yok.
Eğlenceden hiçbir zaman keyif almadım. Belki de eğlenmeyi bilmiyordum. Ben yalnızca asilzade kimliğimden kurtulma isteğiyle isyan ettim ve kendimi çılgın sapkınlıkların içine attım.
İtiraf etmeliyim ki bu düşüncenin her ne kadar korkunç ol- duğunu düşünsem de bazen beni rahatsız da ediyordu. Korkudan titriyor, ne yapsam bunalıyordum, kalbim sürekli huzursuz bir kaygıyla çarpıyordu. Alkolün veya uyuşturucu ilaçların verdiği sersemlikle bir süreliğine rahatlamak isterken her şeyi batırdım.
Sanıyorum bu “çağımızın kaygısı” denen şeyden dolayı insanlar birbirlerinden korkuyor, düşünceler saldırıya uğruyor, çabalar alay konusu oluyor, mutluluklar inkâr ediliyor, güzellikler kirletiliyor, gurur ayaklar altına alınıyor...