Yaşar Kemal'in kalemini oldukça severim, okuma serüvenime de sık sık eserlerini dahil ederim. Bu defa yazardan kurgu değil de röportaj türündeki bu kitabını okudum. Yazarın kurgu yazmada ki maharetinin yanında asıl mesleği olan gazetecilikte de ne denli usta olduğunu bu kitapla görmüş oldum. Çok iyi bir gözlemci, araştırdığı konular için canla başla çalışan, o gruba dahil olmak için her yolu deneyen, depremzedeleri anlatabilmek için gidip onlarla aynı yerde yaşayan, kışın soğuk gecesinde aynı çadırda geceleyen, yani sadece yazan değil yaşayan bir gazeteci. En güzel yanı da halktan biri olup, halkın gerçek sorunlarını anlatan, onların dertleri ile dertlenen, yazmak okunmak için değil de cidden sorunlara çözüm üretebilmek için araştıran bir gazeteci. Yazarın gazeteci kimliğine ayrıca hayran kaldığımı daha nasıl ifade edebilirim bilemiyorum.
Eserde Türkiye'nin neresinde kanayan bir yarası varsa oraya eğilmiş yazar. Bunun yanında ilginç olan olayları da göz ardı edememiş, Ağrı dağına tırmanma, Antep'te kaçakçılarla yaşama, Erzurum'da depremzedelerle hemhal olma vb farklı içerikler var. Okurken memleketimizde geçmişe bir yolculuk yapmış gibi hissettim. Beni en çok hüzünlendiren yanı ise garibanın geçmişte de günümüzde de en çok ezilen, çileyi çeken kesim oluşunu birde Yaşar Kemal'den okuyor olmak oldu. Bazı şeyler hiç mi hiç değişmiyor ne yazık ki. Kitabı oldukça sevdim, serinin devamını da diğer kitap alışverişlerimde peyderpey alıp okumayı planlıyorum. Selam ve dua ile.
