Küçük gözüken ama aslında asonucları büyük olan seyler
Öncelikle merhaba ben 
Beni Bul kitabını bitirdim. İncelemesini daha sonra paylaşacağım fakat minik bir konuya ses getirmek istiyorum. Bir insan hayvanlara nasıl eziyet cektirebilir veya bir insan nasıl bir akrabasını bir hayvan, bir denekmiş gibi kullanarak ona ilaçlar ıcirip zihnini boşalttırarak ona nasıl eziyetler edebilir. Bunakri geçiyorum ve
bir şarkıyı en orta yerinden. hatta bir şarkının en orta yerinden. birbirimize yırtık yırtık bakmayı özlediğimi fark edince kulaklarım çınlamaya başladı ya da kulaklarım çınladıkça ben seni çok. öyle, dik dik bakma derdin sen bazı zamanlar ve ben gözlerimi senin orta yerine diktiğimi saklamak için ne yapacağımı bilemeden. çocukluğuma döndüğümden
Gün geliyor; hiç tahmin etmediğin şeyler oluyor,
hiç ummadığın hayaller gerçekleşiyor,
asla geçmeyecek sandığın hüzünler geçiyor..
Zaman çok tuhaf bir kavram, yalnızca mevsimler değişmiyor,
sadece meyveler olgunlaşmıyor ya da bir tek vakit geçmiyor..
Zamanla duygular da değişiyor, insan da olgunlaşıyor, acılar geçiyor..
Zaman bana çok şey öğretti !
Fakat en güzeli sabretmekti..
Çünkü yalnızca bu şekilde biraz geriye çekilip herşeye etraflıca bakabiliyor insan.
Çünkü öfkeyle , kırgınlıkla , ya da kızgınlıkla kör oluyorsun.
Sadece sakin bir ruhla düşünerek doğruları görebiliyorsun.
Aradan yeterince zaman geçtikten sonra çok daha iyi anlıyorsun herşeyi.
Bazı savaşları boşuna vermişsin,
bazı durumlara boşuna katlanmışsın ve bazı insanları iyiki kaybetmişsin...
yani üstesinden gelemiyorsanız zamana bırakın efendim halleder...
rüzgâr hediye edilebilseydi eğer
sana rüzgâr hediye etmek
isterdim. sarı yapraklı bir ormanda
iki geyik havaya sıçrayıp
öpüşüyor. boynuzları birbirine
dolanmış. açamıyorlar. sarı yapraklı
bir ormanda. ata nur kahve falında
görüyor bunları.