Kalbimi bıraktım bu alıntıya.
1950'Ierin sonunda edebiyat matinelerinin yıldızı Özdemir Asaftı. Sahneye adımını attığı anda kıyamet kopardı, salon alkıştan inlerdi. Özdemir Ağabey, mikrofonun başına geçer, sessizce dinleyicileri süzmeye başlardı. Kahkahalar, alkışlar. Konuşacakmış gibi ağzını açardı Özdemir Ağabey, bir şey söylemez, susardı. Kahkahalar, alkışlar. Sonra
Sayfa 115 - Doğan KitabeviKitabı okudu
Fethi Naci,onun ilk şiir kitabı Kapalı Çarşı üzerine yazdığı yazıda,Necatigil'in şiirini şöyle değerlendirir."O,kendi zamanını,beraber yaşadığı,hergün görüp tanıdığı insanları,onların dertlerini,sevinçlerini,küçük ve temiz hayallerini veriyor şiirlerinde.Onun şiirlerinde kendimizi,halkımızı buluyoruz.Gerçi şiirde bir kişi konuşur;fakat bu konuşan geniş bir insan kütlesinin dertlerini sevinçlerini kendi kalbinde duymuş,bu geniş insan kütlesinin sözcüsü olmuştur. Fertçi gözüken bu şiirlerin böyle bir sosyal karakteri vardır."
- (...)İkinci Yeni şiirine kendimi hiç yakın duymadım, dolayısıyla İkinci Yeni şiirinden etkilendiğimi söyleyemem. Beni ilgilendiren ya da kendine çeken şairler daha çok Cahit Sıtkı, Fazı Hüsnü, Ziya Osman, Cahit Külebi, Attilâ İlhan, Behçet Necatigil gibi şairlerdi. Onların şiir anlayışına yakın bir şiir oluşturduğumu sanıyorum, zaman içinde. Ama belli birinin etkisi vardır diyemem, çünkü ben onların hepsinden etkilendim. Ayrıca divan şiirini çok sevdiğim için divan şiirinden de etkilendim.(...)
Afşar Timuçin’le “Çöl” Üzerine
Söyleşen : Nahit Kayabaşı
Bakırköy, 12 Ağustos 2001
Sayfa 5Kitabı okudu
