Belgin KESKİN
@belginkeskin
87 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Yaşadığımız çağı dertlerin, acıların yanı sıra; eski, çağı geçmiş üretim tarzlarının hâlâ devam etmelerinin sonucu olan, dünün mirası bir sürü derdi ve acıya da, beraberlerinde getirdikleri çağımıza ait sosyal ve siyasal ilişkilerle birlikte yüklenmek zorundayız. Yalnız, yaşayanlardan değil, ölülerden de çekeceğimiz var.
Zaman zayıfı güçlü, bilgisizi bilgili, eğitimsizi eğitimli, hastayı sağlıklı kılabilir. Zamanla baş eğdirenler baş eğen, kudret sahipleri güçsüz, hâkim olan mahkûm hale gelebilir. Hatta zaman, bazı insanları özgür, bazılarını tutucu kılabilir. Bu yüzden bazı insanlar geçmişi hatırladıklarında rahatsızlık duyarak hüzünlenirken, bazıları da onur duyarlar.
Gökkubbenin altında değişenler yalnızca kıyafetlerdi, yoksa insan hep aynı insandı. İhtiraslar, öfkeler, sevinçler, hüzünler... Zaman ırmağı yalnızca iyiler ile kötülerin maceraları için akıyordu. Bazen iyilerin, bazen kötülerin kazandığı bir dünyada insanlar kâh savruluyor, kâh güce dönüşüyorlardı. Kulluk, tam da bu noktada şekilleniyor ve her çağın imtihanı kendisine göre iyi ile kötüyü ayrıştırıp elekten geçiriyordu.
Okur Takip Önerileri
Talih diye okumuştum bir yerde, kör değil cahildir. Talih diye düşündüm, istatistik ve olasılığı bilmeyenlerin tesellisidir.
"Sen çıkmasaydın karşıma, ben insanlığı unutmuş gitmiştim."
"yazık oldu Esme'ye.
dünyalar güzeli Esme."
"İnsanlar gittikçe zalim, kötü, sevgisiz oluyorlarmış... Dost diyecek hiç dost kalmamış. Herkes herkesin gözünü oyuyormuş, beş kuruşa insan babasını öldürürmüş."
Ömür Hanım, öyle bir acı ki bu, ölen yaşayanda her gün yeniden ölüyor, yaşayan ağlamadan kimseyi sevemiyor.
İkimiz de eşikteyiz. İçeri de ıssız, dışarı da. Sen geçtim sanıyorsun, ben kaldım. Bir uzun can çekişme.
Boşluk kendine çevirdi beni. Her şey ağırlaşıyor. Her şey soğuyor. Belki de hiçlik bu. Sen orada yalnız kalma diye burada konuşup duruyorum.
Yeri değişen her şeyin
Seni biraz daha uzaklaştırdığını söyledim
Öylece baktılar yüzüme
Tuhaf bir adam oldum
Kendimle konuşuyorum evin içinde
Biraz da şu koltuğa oturayım, diyorum
Mezarlığa gitme her gün
Fotoğraflar dünyayı örter
Acı soğusun
Sen Tanrı değilsin
Ölülerden değil
Dirilerden geçer zaman
Git, bir başka insana dokun
Bilmek hiçbir yalnızlığa benzemiyor
Bir kuyu çanına dönüyor dünya
İnsan en çok yakınlarından ölüyor Hatice
Boşluk bile bunlardan anlamlı bakıyor