Ana babaya asi olmak
Büyük günahlardandır. Cenâb-ı Hak anneye ve babaya lütufla beraber ikram ve ihsanı emretmiştir. Onların sorularına verilecek cevapta sertlik göstermemeli ve onlara öfkeyle bakmamalı. Yüzlerine karşı bağırmamalı. Belki kölenin efendisi yanındaki hâli gibi mütevazı hareket etmeli. Onlara şefkat ve muhabbet göstererek rızalarını kazanmaya çalışmalıdır. Onlara "öf" demeyi bile yasaklayan Allah celle ve alâ, onların ihtiyarlık devrelerinde çocuklara benzer hareketlerine karşı çocukluk devrelerin- de onların size gösterdiği şefkat ve muhabbetin aynısını, hatta daha faz- lasını sizlerin de onlara göstermenizin gerekliliğini bildirmektedir. Anne baba hakkı çok önemlidir. Onlara yapılan saygısızlığın cezası da o nispette büyük olur. Bu hususta yazılan eserleri incelemenizi tavsiye eder; ana, baba, dede, nine gibi büyüklere son derece hürmetkâr olmanızı ve onları hayat ve ölümlerinde daima hayırla yâd etmenizi vazife olarak hatırlatırım.
Sayfa 14 - Server Yayınları (2.cilt)Kitabı okuyor
Bütün ayrımların ortadan kalktığı bir hal var, tekmil sesler kubbede toplanıp son bir sessizliğe dönüştüğünde. Belki de kainatın merkezi yerin altında değil, üstünde: Kubbede.
Bu alemi böyle tahayyül edebildiğim, de, yönümü şaşırıyorum. Ne Doğu kalıyor, ne Batı. Geçmiş ne zaman bitti, gelecek ne vakit doğar söyleyemiyorum. Ne semanın nerede durup, toprağın nerede başladığını biliyorum artık, ne de Şark ile Garp 'ın ne yöne düştüğünü. Tek bildiğim şu:
Öğrenme aşkıyla geçti ömrümüz, aşkı öğrenemesek de...
Insan bilmediğinin düşmanıdır...
Kitap 
Hizmeker ismi gibi bizim oraların(Iç Anadolu Ege arası)şivesi ile yazılmış:)
Okurken buram buram memleket kokusu yayan şahane bir eserdi.
Yazarın ilk kitabı olmasına rağmen, çok başarılı buldum.Gelecek yıllara edebi bir eser olarak kalacağına da yürekten inanıyorum.
Yazarın anlatımı ve kalemi çok iyiydi.
Bazı bölümlerde kitap beni aldı götürdü bizim oralara,hatta zaman zaman çocukluğumdaki köy izinlerimi hatırlayıp sevdiklerimi yad ettim..
Gerçek bir yaşanmışlık öyküsü olunca ,okurken kahramanların masumiyeti , sıcaklığı okura geçiyor.
Tıpkı defalarca izlediğimiz eski Yeşilçam filmleri gibiydi:)
Velhasıl, bu kitap da defalarca insanı sıkmadan okunabilir.
Belki de kendimizden yani "bizden"olduğu için bana böyle duygular hissettirdi.
Yazarın hasan 
Hasan Aşık ikinci bir kitabı da 
Ömür Sandığım yenilerde yayınlandı.
Onu da muhakkak okumak istiyorum..
Her zaman olduğu gibi yine şahane bir alıntı ile bitirelim:)
"Bilemezdi ki! Hangi nefesin son nefes olduğunu Allah'tan gayrı kimse bilemezdi. Bu nedenle her firsatta sımsıkı sarılmak lazımdı sevdiklerimize.."
Ben de ,"nihayi sonu bilmiyoruz ,her anı son an'ımız gibi yaşayalım" diyerek yazara gönülden katılıyorum..
Keyifle okudum, çok beğendim.Herkese gönülden tavsiye ediyorum.
Keyifli okumalar ..
Yazara, Hasan Aşık Hasan Aşık selam olsun,kalemi daim olsun..
