Ancak arada bir gerçekten yaşayacaksın :
duygusal olarak "unutulmaz bir an" denen
yaşam aralıklarından birinde, tam kendin olarak, tam kendisiyle yüzyüze geldiğin bir başka kişiyle birlikte, birşey yaşadığında (bir sevinç, bir acı...)
--- o zaman gerçekten yaşarsın.
Ama bu "an"ları son derece seyrek yaşarsın
(kimi insanlar ---çoğunluk?--- bunları hiç yaşamaz belki) ; son derece de kısa... Gene de, bunların sağladığı anlam yoğunluğu, yaşamının bütün geriye kalan çölünü yeşertmeye yetecek.
Sayfa 60Kitabı okuyor
Başkalarını son kertesine kadar kullanmaya bilinç düzeyinde kararlı olan normal vampir tipinin tersine nevrotik kişi, ne kadar katı olduğundan genellikle hepten habersizdir. Zorlayıcı taktik nedenlerden ötürü, beslediği isteklere ilişkin bilgiyi bilinç düzeyinden uzak tutmak zorundadır. Belki de hiç kimse açık sözlülükle şunu söylemeyemez: "Karşılığında hiçbir şey almaksızın kendini bana feda etmeni istiyorum." Nevrotik birey isteklerini, hasta olması ve bu nedenle özveriye ihtiyaç duyması gibi, haklı bir temele oturtma gerekliliğiyle karşı karşıyadır. Kendi isteklerini algılayamayışının bir başka güçlü nedeni de, bir kez yerleştikten sonra bunlardan vazgeçmenin zor olması ve usdışı olduklarını kavramanında bunları bırakmaya yönelik ilk adım olmasıdır. Bu istekler, az önce anılan temellerin ötesinde, nevrotiğin, kendi kaynaklanna dayanarak yaşamayacağı, ihtiyaç duyduğu her şeyin kendisine verilmesi gerektiği, yaşamının sorumluluğunun tamamının kendine değil başkalanna ait olduğu yolundaki derin bir inanca kök salmıştır. Bu nedenle koşulsuz sevgi isteklerini bırakması, yaşama yönelik tutumunun tamamında bir değişme gerektirir.
Sayfa 99Kitabı okudu
“Son kötü günleri yaşıyoruz belki
İlk güzel günleri de yaşarız belki
Kekre bir şey var bu havada
Geçmişle gelecek arasında
Acıyla sevinç arasında
Öfkeyle bağış arasında “
Sayfa 130Kitabı okudu
Cariyeler, Padişah Efendimizin gözüne çarpar da onun yatağında geçirdikleri üç beş saat sonunda bir erkek çocukla meyvelenirlerse talihleri değişiyordu, ama şehzadelerden olan erkek çocuklar, bazen de bu kızların sonu oluveriyordu. Çünkü yeni padişah tahta çıkıp öbür şehzadeleri boğdurduğu zaman, onların cariyeleriyle birlikte çocukları da öldürülüyordu. Bir gün bakıveriyordunuz ki, beş tane küçücük tabut çıkmış saraydan. Anneleri olan cariyelerin kaçınılmaz kaderi ise birer çuvala konup Sarayburnu akıntılarına bırakılıvermekti. Bu kadersizler, dipteki soğuk akıntılara kapılırken neler düşünürlerdi acaba? Bunu çok merak ederdim. Belki de son kez çocukluk günlerine dönerek bir kilisenin günlük kokulu loşluğuna kapılır ya da Kafkas dağlarının sert rüzgârlarını duyarlardı yüzlerinde.
Sayfa 29 - Doğan Kitap (ekitap)Kitabı okuyor
Onların, kocalarının ölüleri başında acıdan çılgına döndüklerini, yaşamın karşılarına çıkaracağı engellerin onlarsız üstesinden gelemeyecekleri için, kocalarıyla birlikte diri diri gömülmek için yalvardıklarını, ama yeni durumlarıyla diri diri gömülmek için yalvardıklarını ama yeni durumlarıyla uzlaştıkça yepyeni bir canlılıkla küllerinden göğe
Sayfa 258Kitabı okuyor
Belki bu arada bulmaya çalıştığım bir şeyi bulurum olur da... Belki ben de birilerini, bir şeyi gereksiyorumdur. Öyle ya, madem yaşıyorum. Ama bu nedir, bulamıyorum. Ola ki siz konuşurken birden buluveririm.
Böyle söyledim, ama hemen ardından pişman oldum. Neyi bulacaktım ki... Bütün bunlar sönmeye yüz tutan bir mumun son bir gayretle titremesinden başka ne olabilirdi?
1. Dünya Savaşı Öncesi Durum
1900'lü yılların başlarında, Osmanlı İmparatorluğu çıkmaza girmişti. Felaketli son açık seçik görünmeye başlamıştı. l 912 Balkan Savaşı yenilgisi ile Osmanlı Devleti, Arnavutluk, Makedonya, Batı Trakya, Selanik ve tüm Ege Adalarını kaybetmişti. 1914 yıllarına gelindiğinde, devletler arasındaki siyasal çekişmeler, çıkar çatışmaları, Avrupa'yı kuvvet denemelerinin öne geçtiği bir arenaya dönüştürmüştü. B ir yanda, İngiltere-Almanya arasında ekonomik alanda kıyasıya sürüp giden çıkar çatışması; öte yanda, Almanya-Rusya arasındaki "German-Islav" ulusçuluk kavgası, bütün şiddetiyle sürüyordu. Bu nedenlerle, Avrupa ikiye ayrılmıştı. Bir yanda, İngiltere'nin başını çektiği Rusya ve Fransa, öte yanda Almanya'nın liderliğindeki Avusturya-Macaristan ve İtalya'nın beraber olduğu iki ayrı çıkar grubu vardı. Avrupa'daki devletler, uzun süredir Osmanlı lmparatorluğu'nun topraklarını paylaşmak istiyorlardı; ama bu paylaşımda kendilerine düşen topraklar üzerinde kesin anlaşmaya varamıyorlardı. İmparatorluğun paylaşımını geciktiren, belki de sadece bu çekişmeydi.
