…
Portuga iyice uzandı, yeleğini yastık niyetine ağacın köklerinden birinin üstüne serip konuştu:
“Şimdi biraz kestirebiliriz.”
“İyi de ben uyumak istemiyorum ki.”
“Olsun. Seni başıboş bırakacak değilim, afacansın malum.”
Elini göğsüme koyarak beni tutsak etti. Uzun süre ağacın dalları arasından geçip giden bulutları izledik. Beklediğim an
Öyle mi oluyor?
İnsanın böyle bir sevgilisi olması, ne bulunmaz bir devletti. Ne bir itiraz, ne bir yan bakış, ne bir üstünlük kurma girişimi, ne kafasına göre konuşma, ne de kafasına göre sus olma gıcıklık... Sevgili denilen şey, 'ne istersen o olan şey değil miydi esasen? Ve Tankut, ben ne istersem o olan değil miydi?.. O halde, Tankut sevgilim mi oluyordu?..
Sayfa 276Kitabı okudu
Ben Güneşin Elçisi'yim. Hava ben ne zaman istersem o zaman kararır.
Sayfa 278Kitabı okudu
