Ah anne, anne! Ben sence hala küçük bir çocuğum. Başımı kucağına koyup da niçin ağlayamıyorum? Niçin hep ben kuvvetli, hep ben metin olmak zorundayım. Ne kadar isterdim, bir defa da ben ağlasam, ben teselli edilsem! Doğru, bir çocuktan fazla bir şey değilim ben; kısa pantolonum henüz dolapta asılı.. Çok da olmadı ki; niye geçti gitti o günler?
Sayfa 148Kitabı okudu
Elim ayağıma dolaşıyor ne bu hengame
Bu mezar da kimin
Baba neden uyuyorsun
Baba neden beyazlar içindesin
Baba kalk ve sarıl bana
Niye kimse bizi yaklaştırmıyor sana, baba?
Anne
Anne neden bayıldın
''Ah anne, anne! Ben sana göre hâlâ küçük bir çocuğum. Başımı kucağına koyup da niçin ağlayamıyorum? Niçin hep ben kuvvetli, hep ben metin olmak zorundayım. Ne kadar isterdim bir defa da ben ağlasam, ben teselli edilsem! Doğru, bir çocuktan fazla bir şey değilim ben; kısa pantolonum henüz dolapta asılı...
Çok da olmadı ki; niye geçti gitti o günler ?''
Sayfa 148Kitabı okudu
"bu hayvanların bedenimden haz aldıklarını hissetmek korkunç."
Te c a v ü z
Boş sahnenin ortasında tek bir sandalye vardır. Kadın gelir, sandalyeye oturur.
Radyo çalıyor. Ama onu biraz sonra duyuyorum. Biraz sonra fark ediyorum birinin şarkı söylediğini. Evet, radyo. Hafif müzik: Aşk, tatlı aşk, yıldızlı gökyüzü. Bir diz, arkamda duran birisi, bir ayağını sırtıma diğerini yere dayamış duruyor sanki.
açılım yayınları
Bu turunç likörünü kim içiyor sabah sabah?demeyin, sahi ben gene mi yalnızlıyorum
Gene mi, ah niye ağlayamıyorum bu güneşli İstanbul vakti
Hani ben böyle istiyorum da, bırakın böyle olsun, öyle mi
...1şeyler söylemek istedi. Niye yaptın?...
İnan ki ben seni... Boştu hepsi.
Ağlayamıyordu. Yine 1hıçkırık takıldı boğazına.
Niye ağlayamıyorum?
O kadar çok şey var ki söyleyecek.
Hep aramızda oldular...
“Ah anne, anne! Ben sence hâlâ küçük bir çocuğum. Başımı kucağına koyup da niçin ağlayamıyorum? Niçin hep ben kuvvetli, hep ben metin olmak zorundayım? Ne kadar isterdim, bir defa da ben ağlasam, ben teselli edilsem! Doğru, bir çocuktan fazla bir şey değilim ben; kısa pantolonum henüz dolapta asılı.. Çok da olmadı ki; niye geçti gitti o günler?”
Sayfa 148 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Ah anne, anne! Ben sence hâlâ küçük bir çocuğum. Başımı kucağına koyup da niçin ağlayamıyorum? Niçin hep ben kuvvetli, hep ben metin olmak zorundayım. Ne kadar isterdim, bir defa da ben ağlasam, ben teselli edilsem! Doğru, bir çocuktan fazla bir şey değilim ben; kısa pantolonum henüz dolapta asılı. Çok da olmadı ki; niye geçti gitti o günler?
Sayfa 148Kitabı okudu
Ah anne, anne!
Ben sence hala küçük bir çocuğum. Başımı kucağına koyup da niçin ağlayamıyorum?
Niçin hep ben kuvvetli,hep ben metin olmak zorundayım.
Ne kadar isterdim, bir defa da ben ağlasam, ben teselli edilsem!
Doğru, bir çocuktan fazla bir şey değilim ben; kısa pantolonum henüz dolapta asılı…
Çok da olmadı ki; niye geçti gitti o günler?
Sayfa 148 - Everest YayınlarıKitabı okudu