Evde Yoklar
Durmadan avuçlarım terliyor,
İnildiyor ardımdan
Girdiğim çıktığım kapılar.
Trenim gecikmeli, yüreğim bungun,
Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Tarık Akan (13 Aralık 1949▪16 Eylül 2016)
...
Bir koşturmadır gidiyordu; insanlar kendi dertlerinin peşine düşmüşler,
ellerinde paketler, çantalar, bavullarla dükkânlara giriyor, çıkıyor,
görevlilere bir şeyler soruyor, bir yerlere yetişmeye, bir şeyleri
kaçırmamaya çalışıyorlardı. Aslında geçip gidenlerin evlerine ya da
otellerine varmak dışında hiçbir şey umurlarında değildi.
Sayfa 17 - 12 Eylül Anıları - Can YayınlarıKitabı okudu
“nihayet bavulum ve daktilomla otobüse bindim, daktiloyu kafama düşmemesi için üst rafın dibine yerleştirdim, bol içkili ve Fort Worth'lü bir kızılla hafif flört içeren bir yolculuk oldu. ben de Fort Worth'de indim, ama kızıl annesi ile yaşıyordu, bir oda tutmak zorunda kaldım ve bir genelevde tuttum yanlışlıkla, sabaha kadar bağırıp çağırıyorlardı: "HEY! kaç para verirsen ver ONU bana sokamazsın!" sürekli sifon sesi. açılıp çarpılan kapılar.”
ParantezKitabı okudu
Nazım Hikmetle üç buçuk yıl hapishane arkadaşlığımızın acı tatlı hatıraları buraya kadar yazdıklarımdan ibaret olamaz şüphesiz. Fakat benim kafam bundan fazlasına kadir olamadı.
Defterlerim vardı, onun en tipik hareketlerini günü gününe not ettiğim, ona dair kocaman kitap yazmaya yetecek yığınla belgeyi kaydetmiş olan defterlerim… Onlar
Sayfa 90Kitabı okudu
Evde Yoklar
Durmadan avuçlarım terliyor,
İnildiyor ardımdan
Girdiğim çıktığım kapılar.
Trenim gecikmeli, yüreğim bungun,
Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar.
Ne zaman bir dosta gitsem,
Evde yoklar.
Ahmak Tilki
Elimde olmayan bavulum ve yine olmayan paltomla çıkıyorum sokağa.. Gidiyorum artık.. Herkese küs! Ama dargın değilim diye avutuyorum kendimi.. Anlamadım mı anlatamadım mı? Ya ben eksiğim ya da çoğuları anlayışsız ve yahut ben hep anlayışsızlara denk geldim.. Elimde dumanı tütmeyen sigaramı ağzıma götürüp hayali çakmağımı ateşliyorum.. Çınar yardıma koşup rüzgarı üfleyip söndürüyor ateşi.. Ve ben tilkiyim! Ahmak tilki.. Kürtçü dükkanına dönmek üzere gidiyorum..
EVDE YOKLAR
Durmadan avuçlarım terliyor,
İnildiyor ardımdan
Girdiğim çıktığım kapılar.
Trenim gecikmeli, yüreğim bungun,
Bir bir uzaklaşıyor sevdiğim insanlar.
Ne zaman bir dosta gitsem,