"- Zengin değilim ben. Paralıyım.
- Farkı var mı?
-Çok!"
Ah, hep senin zengin olduğunu unutuyorum.
- Zengin değilim ben. Paralıyım.
- Farkı var mı?
- Çok
Gözlerinde, sözün bitmediğini gördüğüm bulut gözlü
Sen artık sen değilsin, ben artık ben değilim efendim
Ben ki kuyulara alışkın Yusuf'um
Hiçbir kuyuda Züleyha'nın zenahdanında
Yittiğim kadar yitmedim
Kalbin senin gerçek kalbin olunca
Elif parmaklarla gösterdim seni yıldızlara
Nasıl herkese duyurayım da sesimi diyeyim:Bu anlattığınız ben değilim, ben bu anlattığınız değilim. Yusuf'u ben nasıl yerim? Ben Yusuf'u nasıl yerim?
.
.
.
Tek muradım, bütün yaratılmışların sahibi olan Tanrım, bu ayıpla yaşatmasın beni. Ya alsın yeni doğmuş bütün kurt yavrularıyla birlikte canımı, kurt neslinin dalı yaprağı burada kesilsin, ya da adım temize çıksın.
Sayfa 51Kitabı okudu
“Devam etmemesi icap ettiği halde sürüp giden bu hayat, onun nefsine olan itimadını da kemiriyor ve içinde şüpheler uyandırıyordu. Bazen kendi kendine:
“Niçin ben hiçbir şey değilim?” diye sorar ve buna kandırıcı bir cevap bulup veremezdi.”
Sayfa 147Kitabı okudu
Devam etmemesi icap ettiği galde sürüp giden bu hayat, onun nefsine olan itimadını da kemiriyor ve içinde şüpheler uyandırıyordu. Bazen kendi kendine:
“Niçin ben hiçbir şey değilim?”
diye sorar ve buna kandırıcı bir cevap bulup veremezdi.
Sayfa 154Kitabı okudu
Bazen kendi kendine:
“Niçin ben hiçbir şey değilim?” diye sorar ve buna kandırıcı bir cevap bulup veremezdi.
Sayfa 184Kitabı okudu
Yusuf hayatında bir gün bile kendinden şüphe etmemişti. Dünyada her şeyi yapabileceğine inanıyor, gelecek günlerden korkmuyordu. Onu üzen bugündü. Devam etmemesi icap ettiği halde sürüp giden bu hayat, onun nefsine olan itimadını da kemiriyor ve içinde şüpheler uyandırıyordu. Bazen kendi kendine:
"Niçin ben hiçbir şey değilim?" diye sorar ve buna kandırıcı bir cevap bulup veremezdi. Kendisinin dünyaya bir iş için geldiğini müphem bir şekilde hissediyor, fakat bu işin ne olduğunu bilmiyor ve etrafında kendisine "Bu benim işim!" dedirtecek bir şey göremiyordu.
