beril
@berilyilmaziniz
insta; berilyilmaziniz
63 okur puanı
Mayıs 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
zifiri karanlık bir gecede, yabancı bir gemide, hiç alışık olmadığı halatların arasında el yordamıyla yolunu bulmaya çalışan denizciye benzetmişti kendini.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Karşısında yaşamaya değer bir şey vardı işte; kazanmak için savaşmaya, mücadele etmeye be evet, uğruna ölmeye. Kitaplar haklıydı. Dünyada böyle kadınlar da vardı. Karşısındaki onlardan biriydi.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Dibinde bir ejderhanın yaşadığı bilinen bir kuyuya inecek bir kahraman bulmak, muhakkak ki, dibinde ne olduğu hiç bilinmeyen bir kuyuya inmek cesaretini gösterecek bir insan bulmaktan daha kolaydır.
Benim de Raif Efendi'yi daha yakından tanımam sadece bir tesadüf eseridir.
Sayfa 7
Okur Takip Önerileri
Kalbinin bulunduğu yeri unutma;
Kalbinin bulunduğu yer senin pusulandır.
Bu kadar yaralayıcı bir adamın cebinde yara bandı taşımaması adil değil.
Ateş olmak istemiştim. Meğersem Tanrı beni derin okyanusların da boğmak istiyormuş... Kıyametimin adink böyle öğrendim.
ruhu kim bilir nerelerde, nerelerde dolaşıyordu?..
Sayfa 34
''Kızını senden saklamak gibi bir niyeti yokmuş.''
Kızını... Kızı mı olacaktı? Böyle mi öğrenecekti?
Biz vedalaştık. Son sirenin sönüp giden ışığında vedalaştık. Ben affetmek istiyorum dedim, o affedeyim istemedi ve yine sözünü tutmayarak gitti.
''29 Aralık...'' dediğinde ''29 Aralık.'' diyerek eşlik ettim belli bir sesle. Yüzümden süzülen o sıcacık damla dosyanın üzerine damladı.
Acı dolu bir tebessüm hakim oldu yüzümde, titreyen mimiklerime engel olamadım. Ağlamamak için kendimi zor tutarken, o ilk kes dost düşman fark etmeksizin herkesin içinde verdiği ufacık bir kayıp için dizlerinin üstüne çöktü ve elini karnıma yasladı. İşte tam o anda Mah ve Şer birbirine karıştı. Parmakları utançla, mahcubiyetle, titrek bir biçimde kıpırdandı. Bundan sonra kendini hiç affetmeyeceği o gün için verdiği kayıptan af diledi.
Çakır Seyhanlı 29 Aralık 2018'de kendi doğduğu günde kendi bebeğini kaybetti.
''Beni bu gece yarala demiştim...'' dedi fısıltılar eşliğinde. ''Sen öldürdün.''
Ben öldürmemiştim. Ben onu severek kendim için bir çukur kazmıştım, o yaptıklarıyla ikimizi birden o çukura gömmüştü.
''İnsan kovulduğu kapıya gelir mi?'' diye sordu ama ben kovulmak bir yana dursun kapısında bile duramadığım o gönlünden senelerce bir adım öteye gidememiştim.
''Ben senin yüzünden bu kapıdan çıkamıyorum o günden beri.''
''Benim tüm parçalarım sende zaten.'' dedi bildiğim bir itirafı yıllar sonra bana tekrar hatırlatarak.
''Ama dahası da dersen...'' dediğinde bir boyun eğiş söz konusuydu. ''Sen yeter ki kal da ben senin yanında yok olayım.''
''Sen kal...'' dedi tok bir sesle. ''Sel kal, tüm şehri ayaklarına sereyim.''