Çar Zarok
li îranê
çar zarokên
faris
tirk
ereb û
kurd
wêneyê mêrikekî çêkirin
yekem, serê wî
duwem, laşê wî
sêyêm, dest û piyê wî
çarem çek danî ser milê wî!
Bi stran û bi dîlan wer dîwanê rasterast
Ew in bizota mayin û jiyanê rasterast
Li benda te rê dipêm ku du mijûlî bikin
Bi rêkûpêk bi edeb bi erkanê rasterast
Periyên Dîcle w Firat rastûçep reqsê dikin
Wilo divê reqsa wan ne b` vê manê rasterast:
Ku em jî fetl û çiva bidin ber xwe, negihên
Tu armanc û qûnax û tu ramanê rasterast
Ku em xwe wekhevê hev bibînin û dest pê kin
Dê nemîne tu asteng li meydanê rasterast
Ne tenha gul û beybûn an sosin û binefş e
Divê her gul, gulçîçek li bûstanê rasterast
Bişên bijîn û vebin, bê xeter û serfiraz
Mebest ev in ji jîna li cîhanê rasterast
Okur Takip Önerileri
Dar Acı
anlatmak istedikçe herseyi birden yitiriyorum
bir kutupyildizi bir ben bir dinmeyen agrilarim
yapayalniz kaliyorum birden güzelim
ve müthis aglamak istiyorum
gecenin kanatlari kirik bir saati var bilmem bilir misin
ölüm korkusu alkol gibi yayilir damarlara
sakin o saatte sokaklara çikma
denize bakma
karanliga
yildizlara bakma sakin
o saat
iste güzelim o saat
ölüm, o ateskusu
ölüm; o mavidügüm
denizkizlarinin türküsünü söyler
ben yalnizim
orkestrada kirik bir saz
kanayarak kosan bir kurt
yüregim dagbasinda unutulmus vakur bir bayrak yirtilircasina
bir kutup yildizi bir ben bir dinmeyen agrilarim
çiftlesen kuslarin böceklerin insanlarin yalnizligi
ve müthis aglamak istiyorum
Nataşa
Nasıl ki
Bir ana ceylan
Vurulmuş yavrusuna
İçten yanıyorsa
Ve nasıl ki
Teksas'lı bir kız
Almanya'da öleni
İstanbul'da arıyorsa
Ar girtiye qurm
û li dorê dileyize
çi kiribû
çi bû gunehê dara berû?
bi min re wê jî şer nexwestibû
bi min re zarokan, bi min re kulîlkê
û wê qîza xama…
ku, li dû min stûxwar ma
û bendî…
rondik herikîbin şer herikand
û xwîn pijiqand pelê kulîlkê
ma bayê kur rûxand hêlîna tivîlkê,
hij ma li milkê, ramûsan li milkê?
Kê bibêjim, kê ji bîr bikim:
her nav çiyayekî asê
her nav dastaneke dêrîn
her nav dîrokeke wextbirr...
min navek li kurê xwe kir:
Rizo
Kalo
Berzencî...
min navek li kurê xwe kir:
Qadî
Simko
Barzanî...
min navek li kurê xwe kir:
Mazlum
Gabar
Munzir...
min navek li kurê xwe kir:
yek mir, sedî tol hilanî!şêrgele hebûn; koçek Koçgirî
şêrgele hebûn li hembêza Agrî
şêrgele hebûn bi nav Ihsan Nûrî
Şîmal bi şîmal Barzan bi xwe bûn!
De xelkno!
Ji kayê bipirsin
Tu car agirê sar dîtiye?
Ji hêlîna teyr bipirsin
Bi niyeta maçê tu car mar devê xwe kiriye wê?
De ji dara berrû bipirsin
Bivir dîtiye darbirr nebe?
De ji kerekê jî bipirsin
Gur dîtiye kerxwur nebe?
Xayîn in ewên dibêjin
“Marê şîrînjahr jî heye”
Xayîn in ewên dibêjin
“Bivrê birê dar jî heye”
Oktay Okay tekrar paylaştı.
yarın yine yapraklar
yarın yine yağmurlar
ardından yine soğuk
ardından yine tipi
yine palto yine gocuk
yine odun yine kömür
yine sövgü karakışa
yine bahara selâm
Qehpe Ne!
Qehpe ne ew ên ku ji min re dibêjin;
Danik û morî birayê hev in.
Qehpe ne ew ên ku ji min re dibêjin;
Xwîn û zîro birayê hev in.
Qehpe ne ew ên ku ji min re dibêjin;
Masî û şewk
Mişk û kîs
Dest û derzîmar birayê hev in
Qehpe ne ew ên ku ji min re dibêjin;
Werîs û gerden,
Gûzan û mû birayê hev in.
Oktay Okay tekrar paylaştı.
Şiire başladığı dönemlerde Ahmed Arif'in Nâzım'a ilişkin görüşleri şöyle:
"Şiire yeni başlamış devrimci bir delikanlının karşısına Nâzım'ı dikerseniz, çocuk ya paniğe kapılır ve ters akımların uydusu olur, yahut ezilir, kötü bir kopyacı kesilir. —Hidrojen bombasına karşı Kürt hançeri ne yapabilir?- Üniversitede ve mahpusanede bazı arkadaşlarım, 'Nâzım'dan sonra şiir yazmak, boşuna bir gayret, hatta saygısızlık,' diyordu.
Onlarla hiç tartışmadım, hep sustum. Çünkü dedikleri bir bakıma doğruydu. Ne var ki 'Nâzım gibi şiir yazmak' ile 'Nâzım'dan sonra şiir yazmak' arasında vatanımın dipsiz uçurumları gibi bir uçurum vardı. Elbette Nâzım'ı yahut başka bir ustayı budalaca izlemekle kimse şair olamazdı. Ama Nâzım'dan da, başka ustalardan sonra da şiir yazılacaktı. Yoksa Shakespeare'den sonra trajedi, Moliere'den sonra komedi yazmak gerekmezdi. Nitekim, Dede Korkut, Yunus, Pir Sultan, Şeyh Galip ve Fuzuli gibi büyük ustalardan sonra da soylu şiirler yazılmıştır..."
İhsan Yüce
Ekmek şarap sen ve ben
bir de sabahın dördü
dışarda kar
odamız ılık
gözlerin ılık ılık damlarken boş kadehe
anlattın bana ağzı sarımsak kokan bir oğlanla yattığını
aşkı tattığını, karım dediğini ve aldattığını
kıskandım Gogen’i Tahitilim
terlemiş vücudunu silerken
cüzzam mikrobunu ve yaktığı kulübesini
saçların bağlamıştı ellerimi muz kokulum
güneşi doğurmuştu ölü cisim
martı çığlıklarıyla bir sahil kayalığında
nefesin vücudumu yakıyordu yer yer
sam yelim sahra-i kebirim
kahrettim her şeye o gün
babanın şarap çanağına,
Gogen’e,
kadere,
sana,
bana,
bir de gittiğin arabanın tekerine
ne diyordum arkadaş….