Türkiye'nin modern yüzü
Türkiye'nin modern yüzü yok. Modern makyajı var. Gözündeki morlukları kapatmak, evliliğindeki mutsuzluğu perdelemek için dayak yediği gecenin sabahında sokağa çıkmadan evvel kat kat pudra kullanan bir kadın gibi. Avuç avuç suyla yıkadığımızda, acılı ama bir o kadar mütebessim bir yüz çıkıyor makyajın altından. Yarı tebessüm, yarı sızı.
Doğan Egmont Yayıncılık ve Yapımcılık Tic. A.Ş.Kitabı okudu
Dün ve bugün
Kim satar bana tek bir mutlu düşünceyi binlerce ton altın karşılığında? Bir avuç dolusu cevher karşılığında kim bahşeder bana bir anlık sevgiyi? Başkalarının kalbini görebildiğim bir gözü kim verir bana ve karşılığında sahip olduğum tüm hazineyi alır?"
Sayfa 35Kitabı okudu
Paranın hiç bir zaman alamayacağı şeyler...
Bir ton altın karşılığında kim bana güzel bir düşünce satar? Bir avuç dolusu mücevher karşılığında kim bana sevgi dolu bir an verir? Bütün altın sandıklarım karşılığında kim bana başkalarının yüreklerini görebileceğim bir göz hediye eder?
Sayfa 48Kitabı okudu
Ben Değilim
Bakıyorum da resimlerim'e;
O eski ben değilim artık!
Ayna'ya bakma'yı korkuyorum,
O eski ben değilim artık!
Meğerse ömür harcamışım hiç uğruna;
Ne gözyaşı dökmüşüm değmez insan'a,
Haktan utanırım geçmiş adına,
Gece Dertleşmesi:(
Niceliksel artışla çok çocuğun teşvik edildiği ve dolayısıyla nezaket, ahlak, edep gibi niteliklerin değerini ziyadesiyle yitirdiği bir dönemde, herşeye rağmen kendi dünyasında hayatta kalmaya çalışan bir avuç nazik insanı da yok ediyoruz.
Toplum; erdemleri zayıflık olarak değerlendirmeyi sürdürdükçe, bu niteliklerin hiçbiri kazandırılamayacak
Kont Grabbe ve kurmayları, çadırlarında toplantı üstüne toplantı yapıyordu. Ellerinde puroları, lületaşından pipoları ve yerel zarif papirosileriyle sürekli çay içiyorlardı. Savaştan, ölümden ve yıkımdan bahseden, sürekli emirler yağdıran komutanların arasında emir erleri, barışı ve memleketi hatırlatan bir leitmotif olan kocaman pirinç
Umutsuzluğun ve cesaretin birleştiği noktadayım şu an. Umut bitti. Zaten fiilen bitmiş bir şeyi resmiyete döküyorum sadece. Belki içsel bir cinayettir bu, bilemiyorum. Belki bir öz kıyım. Her şeye rağmen...
(S.155)
Kitabımı okumak ister misiniz diye sormuştu sevgili
Oğuz Yılmaz
Açıkçası biraz tereddütle epeyce bir zaman erteledim kitabı okumayı, bugün kitabı bitirince hata etmişsin daha önce okuman gerekiyordu diye kendi kendime söylendim..
Kitaba gelecek olursak; gayet akıcı bir şekilde kaleme alınmış. Mistik bir hava var kitapta ve hemen içine alıyor insanı. Başka bir şehir'e üniversite okumak için giden Orkun'un başından geçen olaylar kaleme alınmış kitap içinde, birbirini tanımayan ama ortak bir olayla tesadüfen bir araya gelen bir avuç insanın hikâyesi. Bazen tebessüm ettiren bazen de duygulandıran ama çokça merak duygusu uyandıran bir kitap hani ne olacak sonu nasıl bağlanacak diye epeyce merak uyandırdı bende.
Eksik bulduğum ve tatmin etmeyen çok az yeri var kitabın hani nasıl desem Rus yazarlar bir yerde bırakır ya sonunu da sen getir okuyucu senin hayal dünyana emanet ediyorum kitabımı der tam da o tadı verdi kitap... Sevgili yazarımızın nezaketini ve üslubunu hep taktir etmiştim, kalemini de oldukça beğendim yani şunu rahatça diyebilirim ki uluslararası arası tanınmış bir yazar olmasını engelleyecek hiç bir durum yok asla mübalağa etmiyorum... Oldukça keyif aldım.. herkesin de okumasını tavsiye ediyorum... Keyifli okumalar..
Aşk akıl tutulması mı?
Gönül tutulması mı?
Onsuz düşünüp,sevmek mi? Varlığına şükür edip, yokluğuna lanet etmek mi ?
Veya tebessüm kaynağına kavusup avuç avuç içmek mi doymamacası na .
Yoksa bir bakış bir dokunuş mu gözlerinde aramak mı huzuru gizli sığınağın mı gülüşü..
BANA YAĞMURDAN BAHSETME YAĞDIR..
Ne kalmıştı eskilerden bize...
Ara sıra hatırladığımız kimi içimizi acıtan,
kimi tebessüm ettiren bir avuç anı...
Geçmişte yaşanmaz diyordu şairin biri, bir diğeri "ah kaybettiklerimi geri alabilseydim...".
Ve her daim geleceği düşünüyorduk
"ne olacak halimiz" diye...
Şu an sahip
"Sen gördüğüm en güçlü insansın," dedi.Bunu öyle kuvvetli bir hisle söyledi ki o an dünyadaki en güçlü insanın sahiden kendim olduğunu zannettim.
Yüzümü avuç içine iyice yasladığımda dudaklarımda bu kez gerçek bir tebessüm oluştu."Öyleyim," diye tembelce mırıldandım.
"Öylesin...Gördüğüm en azimli insan da sensin."
Gözlerimi açmadım,tebessümüm büyüdü."Öyleyim."
"En kusursuz...En güzel..."
"Öyleyim,un torbası."
"Bildiğimi unutturan...Ezberimi bozan...Hayatımdakı bütün enleri çalan eşsiz bir kadınsın."
