Dün ve bugün
Kim satar bana tek bir mutlu düşünceyi binlerce ton altın karşılığında? Bir avuç dolusu cevher karşılığında kim bahşeder bana bir anlık sevgiyi? Başkalarının kalbini görebildiğim bir gözü kim verir bana ve karşılığında sahip olduğum tüm hazineyi alır?"
Sayfa 35Kitabı okudu
Umutsuzluğun ve cesaretin birleştiği noktadayım şu an. Umut bitti. Zaten fiilen bitmiş bir şeyi resmiyete döküyorum sadece. Belki içsel bir cinayettir bu, bilemiyorum. Belki bir öz kıyım. Her şeye rağmen...
(S.155)
Kitabımı okumak ister misiniz diye sormuştu sevgili
Oğuz Yılmaz
Açıkçası biraz tereddütle epeyce bir zaman erteledim kitabı okumayı, bugün kitabı bitirince hata etmişsin daha önce okuman gerekiyordu diye kendi kendime söylendim..
Kitaba gelecek olursak; gayet akıcı bir şekilde kaleme alınmış. Mistik bir hava var kitapta ve hemen içine alıyor insanı. Başka bir şehir'e üniversite okumak için giden Orkun'un başından geçen olaylar kaleme alınmış kitap içinde, birbirini tanımayan ama ortak bir olayla tesadüfen bir araya gelen bir avuç insanın hikâyesi. Bazen tebessüm ettiren bazen de duygulandıran ama çokça merak duygusu uyandıran bir kitap hani ne olacak sonu nasıl bağlanacak diye epeyce merak uyandırdı bende.
Eksik bulduğum ve tatmin etmeyen çok az yeri var kitabın hani nasıl desem Rus yazarlar bir yerde bırakır ya sonunu da sen getir okuyucu senin hayal dünyana emanet ediyorum kitabımı der tam da o tadı verdi kitap... Sevgili yazarımızın nezaketini ve üslubunu hep taktir etmiştim, kalemini de oldukça beğendim yani şunu rahatça diyebilirim ki uluslararası arası tanınmış bir yazar olmasını engelleyecek hiç bir durum yok asla mübalağa etmiyorum... Oldukça keyif aldım.. herkesin de okumasını tavsiye ediyorum... Keyifli okumalar..
Toprağın Elleri
Anneannemin toprakla uğraşmaktan çatlayan ellerindeki kudrete inanıyorum. O eller ki Ankara’nın kavurucu sıcağında yıllar boyu toprakla muhabbet kurmuş. Evet doğru kelime bu olmalı, uğraşmak rekabet barındırıyor ama o dostluk, ahbaplık ilişkisiyle ömrünü ölçmüş, biçmiş, değerlendirmiş. Bu dostluktan ona kahve telvesinden nişane kalmış; ayasıyla
Anka'
Bir uçurumun kıyısında oturuyorum,
Bacaklarımı uzatmış seyredalıyorum.
Önümde kocaman, sonu olmayan bir boşluk,
Kara delik misali beni çağırıyor.
Korkuyorum ama gözlerimi de ayıramıyorum.
Hipnotize etmiş beni.
Düşünüyorum,
Arkamda bıraktıklarımı;
Beni bırakanları,
Hayallerimi…
İliklerime kadar hissettiğim
Acımasız, sert bir rüzgar
Evlerin büyük bir aşkla boyandığı, parkelerin özenle dizildiği, insanların güne umutla uyandığı sanat kokmuş sokaklarda yaşamalıyım güneşin doğuşu tebessüm, kuşların cıvıltısı heyacan yaratmalı içimde,odamda kitap kokusu penceremin ardı mor sümbüller kokmalı ay ışığı panjurumun arasında usulca içeri sızmalı ellerimde yediğim portakalın kokusu içimde ise kitap arası içtiğim kahvenin hazzı olmalı içeride bitmiş plağın cızırtısı sokağımda sonbahardaki yaprakların hışırtısı olmalı çıkayım sokağa avuç avuç şekerler vereyim çocuklara tebessümleri dolsun içime dizleri çamura bulanmış gözlerinde heyacan ortak olsam masumiyetlerine gökyüzü manzaram çoçuklar mutluluğum, kitaplar dostum, olsun fevkalade...
#Tolunay Akkaya#
Biraz uzun ama yararlı olur inşallah :)
“Resulullah, daima düşünceli idi. O’nun susması, konuşmasından uzun sürerdi. O, lüzumsuz yere asla konuşmazdı. Söze başlarken de, sözü bitirirken de, Allah’ın adını anardı. Konuşurken, kısa ve çok özlü kelimelerle konuşurdu. Sözleri gerçek ve yerinde idi. Cümlelerinde ne fazla, ne de eksik söz kullanırdı.
Kimsenin gönlünü kırmaz, hiç kimseyi hor görmezdi. En ufak nimete bile saygı gösterir, hiçbir nimeti yermezdi. Bir nimeti, ne hoşuna gittiği için gereğinden fazla över, ne de hoşlanmadığı için çokça yererdi.
Dünya ve dünya işleri için kızmazdı. Fakat bir hak, çiğnenmek istenildiği zaman, o hakkı ikame etmedikçe, hiçbir şey O’nun kızgınlığını gidermezdi. Kendi şahsı ve işi için asla kızmaz ve asla kimselerden intikam almanın peşine düşmezdi. Bir şeye işaret edeceği zaman (parmağı ile değil) bütün eli ile işaret ederdi.
Hayret edeceği zaman, elinin duruşunu, tersine çevirirdi. (Yani avuç içi göğe doğru ise onu yere doğru; yere doğru ise, onu göğe doğru çevirirdi.) Konuşurken, beden dilini iyi kullanır, avuç içlerini birleştirirdi.
Kızdığı zaman, kızgınlığını hemen giderir ve bu durumu fazla belli etmemeye çalışırdı. Neşelendiği, ferahladığı/mutlu olduğu anlarda gözlerini yumardı. Gülmesi, tebessüm şeklindeydi. Gülümserken de, mübarek ağzındaki dişleri inci taneleri gibi görünürdü.”
Pdf
