Sonunda bir soru gibi kaldım yine kendimle
Kentin kırık aynasında eksildikçe düşlerim
Söyle benim ömrüm bu kente uğradı mı
Sahi ben hiç ömrümü kendime yaşadım mı?
Şimdi kendimle başbaşa kaldım ya; hafakanlar basmaya başladı.
Hem ben ömrümde hiç yalnız kalmadım. Şu İnsanoğlu tuhaf. Aile, evlat, arkadaşlar, ne bileyim kalabalık içindeyken 'Gitseler de rahat etsem' dersiniz; sonra böyle bir başına kalınca 'Neredeler acaba' diye aranmaya başlarsınız.
Sayfa 193 - Dergah yayinlari
yanımda olan her şey uzaklaştı, uzaklaştı, uzaklaştı, uzaklaştı, ben hep yalnız kaldım, yalnız kalınca herkesin etrafımdan kaçtığını gördüm, her şey etrafımdan delice yok oldu, uzaklaştı, kaçtı, ben bir avuç dert, düşünce, hayıflanma, kanatlı arzular, soğuk keşkeler, şaşkın duygular, sessiz gökyüzü, suḳūṭ sonsuzluğu, sessiz yaratılış, sessiz, sessiz! artık dili, ağzımda biten faydasız bir et parçası olarak gördüm, sadece çiğnemeye yarıyordu; kalemi parmaklarıma bırakılan bir tahta parçası olarak gördüm, sadece imza atmaya yarıyordu. ben büyüdükçe dünya küçülüyordu; ben derinleştikçe varlık yüzeyselleşiyor, ben anlayışlı oldukça gökler anlayışsızlaşıyordu, kendimle tanıştıkça başkaları yabancılaşıyor, ihtiyaç sahibi oldukça yeryüzü fakirleşiyordu, ben canlandıkça hayat ölüyordu. ne kadar zordu, bilemiyorum, neler oldu? eğer... eğer... eğer o ikisi gelmeseydi ben ne yapardım?
Sayfa 396
- Neden güvenmiyorsun insanlara ?
+ Çünkü insanlar adi Loriana, çünkü çıkarları için seni incitmeyecek tek bir insan yok. Onlar için senin hissettiklerinin hiçbir önemi yok, söylediklerinin de öyle ve bu asla değişmeyecek.
İçlerinden bir kaçını seveceksin önce, çok sevmek ama. Ki güvenin devamıdır sevgi denilen illet.
Sevgi lanetlenmektir
kendimle kaldim...Şimdi bir bir gidiyorum içinde 'ben' olamadığım her yerden!...
Gecesi yok ama evet yarın..
Yarın gece gideceğim bu kentten
Bir ırmağa yolcuyum sular çekiyor beni
Yüreğimden başka taşıyacak yüküm yok
Sayılmazsa göğsümden düşen kuş ölüleri
Sözüm yok işte yüzüm işte akşam
Sesimde anıların sessizliği
İçimde acıyla yürüyorum yolları
Çoktandır yolumu ayırdığım bu kentten
Yorulsam da bir daha binmem o trenlere
Kimse karşılamasın
Neden güvenmiyorsun insanlara ?
+ Çünkü insanlar adi Loriana, çünkü çıkarları için seni incitmeyecek tek bir insan yok. Onlar için senin hissettiklerinin hiçbir önemi yok, söylediklerinin de öyle ve bu asla değişmeyecek.
İçlerinden bir kaçını seveceksin önce, çok sevmek ama. Ki güvenin devamıdır sevgi denilen illet.
Sevgi lanetlenmektir
- Neden güvenmiyorsun insanlara ?
+ Çünkü insanlar adi Loriana, çünkü çıkarları için seni incitmeyecek tek bir insan yok. Onlar için senin hissettiklerinin hiçbir önemi yok, söylediklerinin de öyle ve bu asla değişmeyecek.
İçlerinden bir kaçını seveceksin önce, çok sevmek ama. Ki güvenin devamıdır sevgi denilen illet.
Sevgi lanetlenmektir
Oysa düşünecek ne çok şey vardı. ne çok kayıp, ne çok eksik vardı şu dağınık, hiçbir şeye benzemeyen, sanki ikinci elciden ucuza kapatılmış eşyalar gibi yaşadığım hayatımda. ikinci biradan ilk yudumu aldığımda bu düşüncelerle kendime gülümsedim yanımdaki eskimiş, yarısı yıkılmış duvara bakarak. kendime benzettiğimden olsa gerek, sarılmak istedim o