Bu uygulama popüler hale geldiğinden beri çığrından çıktı. Burası kitapların değerlendirildiği, alıntıların paylaşıldığı bilgi alış-verişin yapıldığı bir yerdi. Ama son zamanlarda affedersiniz ama genelev gibi olmuş abazası,piçi,puştu,kültürsüzü ne ararsan buraya gelmiş. Hemcinslerimden utanır hale geldim. Karşı cins insanların uygulamada erkeklere mesafeli yaklaşmalarını anlıyorum ama herkes saydığım karakterlerden değil. O gayeye uygun da sosyal medya platformları var gidip orada ne yaparsanız yapın ama 1000Kitap uygulamasını rahat bırakın. Bu konuda platform yöneticilerinin de dikkatli bir biçimde denetim sağlaması şart.
Sen de biliyorsun, ben de biliyorum ki burası bir domuz ahırı...
Sayfa 8 - İthakiKitabı okuyor
Bir Daha Yaşanmayacak Şeylerde 1 Numara
Herkesin bulabildiği tek şeyin mana olduğu; küçük bir yer burası. Ben burada biraz Moda Sahil, biraz Paris havası koklamış bir kadına aşık oldum. Ama kusurluydu… Çünkü benden altı sene önce dünyaya gelmişti. Bu lanet hatayı nasıl yapabilirdi? Aklım almıyor. Hala daha düşünüyorum deniyorum ama hala aklım al mı yor ! Bu köhne aşağılık yere serpiştirilmiş yaşlı osurukların o dedikodudan yamulmuş ağızları yüzünden bittik biz. Bitirdiler bizi… Gücüm yetmedi ! Hepsini yatırıp tek tek ! Yapamadım. Onu bu lağım ağızlı sürtüklerin şeytani dillerinden kurtaramadım. En sonunda pes etti.Artık eli, yüzü titriyor ve kendi olamıyordu. Tüm şehri yakmak, yıkmak önüme çıkanı yumruklamak istedim. Olmadı, yapamadım.
Bu güzel kadının on yedi yaşında bir kızı vardı. Tek bir evlilik geçmişti başından. İşler ciddiye binmeden ve de bu fosiller bizi öğrenmeden önce ben, ben sanırım hayatımın en güzel günlerini yaşadım. Aile gibi hissettim. İkisi kavga ederdi ve ben kendi kızımla konuşur gibi akıl verirdim kızına. O cool baba olmuştum. Annesinin de genç ve serseri sevgilisi… Ve eşi olacaktım. İzin vermediler. Bize izin vermediler…
"Seni sevdiğimi bi ben, bir Allah, bir de burası biliyor. Keşke cesaret edebilseydim de sende bilseydin..."
Baba'nın yanıldığını görebiliyorum; bir Allah var, her zaman da vardı. O'nu burada, bu umutsuz, yılgın koridordaki insanların gözlerinde görebiliyorum. Burası Allah'ın gerçek evi; O'nu kaybedenler O'nu yine burada bulabilir göz kamaştırıcı ışıkları, göğe yükselen minareleriyle o beyaz camide değil. Allah var, olmalı. Şimdi dua edecek, O'na yakaracağım; bunca yıldır O'nu ihmal ettiğim, yalan söylediğim, ihanet ettiğim, hiçbir cezaya uğramadan, özgürce günah işlediğim için... bir de O'na, bunca zaman görmezden gelip şimdi sıkışınca, sırf ihtiyaçtan başvurduğum için beni bağışlamasını isteyeceğim.
Mutluluğun Resmini Çizemezsin Çizdiysen de O Başka Bir Şeydir
Kimi kullanıcılar hesaplarında evliliğe, eşlerine dair bazı paylaşımlarla mutluluğun resmini çizmeye ya da internet diliyle ifade edersek "mutluluğun fotoğrafını paylaşmaya" çalışıyor. Fakat olmuyor. Mesela "kociş"iyle (!) pazar gezmesinde güzel vakitler geçirdiğini söyleyen de "aşkımın yıl dönümü sürprizi"yle başının döndüğünü ifade eden de yaşadığı mutluluğu kareleyip kapı komşusundan iş arkadaşına, hatta çevre illerdeki dostlarına ulaştırmaya çalışıyor. Fakat dediğimiz gibi, olmuyor. Çünkü mutluluk, hele evlilik bağıyla bağlı iki kişi arasındaki mutluluk kamuya açıldığında iş teşhire dönüşüyor. Böylece mutluluk paylaştıkça çoğalan bir kavram olma özelliğini de yitiriyor. Paylaştıkça azalan, anlamı yiten, içi boşalan ve şahit olanları ya özendiren ya da rahatsız eden bir mefhuma dönüşüyor. Evlenecek gençlerin dikkat etmesi gereken bir nokta da burası işte! Başkalarının kamuya açık mutluluğuna bakıp özenmek ve eşinizden aynı beklentilere girmek, çocukça bir tutum olur. Başkalarının mutluluğuna bakıp özenmek ve eşinizin aynı şeyleri yapmasını sağlayarak bunları sosyal medyada paylaşmak ise sizin de sosyal medyanın teşhirci romantikleri arasında yerinizi almanıza neden olur.
Evlilik Aynasında
"Ah, biliyorum, biliyorum, ebediyen dürüstlükte eğitildik, eğitildik de eğitildik; ama bizi yoldan çıkarabilecek her şey beşikten itibaren bu dürüstlükten uzak tutulmuş, yani yapay bir dürüstlük bu ve bu gece gördüğümüz gibi, ayartılma ihtimali karşısında eriyip gidiyor. Tanrı biliyor ya şu ana dek dürüstlüğümün taş kadar sağlam olduğundan zerre şüphe etmemiştim ama şimdi, karşılaştığım ilk büyük ve gerçek yoldan çıkarıcı şey karşısında ben . . . Edward, bence bu kasabanın dürüstlüğü benimki kadar çürük, seninki kadar çürük. Burası acımasız bir kasaba, sert, cimri bir kasaba ve tek erdemi bunca sevilen, bunca övünülen dürüstlüğü; ama yemin ederim, gün gelir de o dürüstlük insanları gerçekten ayartacak bir şeyle sınanırsa kasabanın büyük şöhreti kumdan kale gibi yıkılır. Evet, işte, her şeyi itiraf ettim ve artık kendimi daha iyi hissediyorum; ben ikiyüzlüyüm, farkında değildim ama hayatım boyunca ikiyüzlü oldum. Bir daha kimse bana dürüst demesin - bunu kabul edemem."
Sayfa 22Kitabı okudu
Ateşkes günlerinde direniş için çabalayan isimlerden biri de İzmir'de vaziyetin günden güne kötüye gittiğinin farkında olan Celal'di... Liman civarında bulunan savaş gemileri, Rumları günden güne kışkırtıyor, şehirde pek çok yer Yunan bayraklarıyla donatılıyordu. O günlerde Hüseyin Lütfi isminde isminden eski bir subay Celal'i arayıp “Burası Yunanistan'a döndü. Hükümet aczinden bir şey yapamıyor, çare bulmalısınız!” diye dert yandı.
Sayfa 93Kitabı okuyor
Bize iyi gelmeyen , bizim de iyi gelmediğimiz başkaları. Herkesin herkese iyi gelmeyeceği ilâhi bir ikazdır aynı zamanda. Kuşlar bile kendi türleriyle yol alabilir . Karşılıklı iki gönlün birbirinle iyi gelebilmesi için, her iki gönlün de ayarının aynı istikamete doğru kurulmuş olması lazım. Diğer türlüsü, bozuk saat bile günde iki kez doğruyu gösteriyor . Böylece başkalarıyla olan ilişkimiz de arada bir yaşanan şöyle böyle duygulardan ibaret kalıyor . Bu ilişkilerde sevgi , merhamet , şefkat , dostluk , vefa , cömertlik , anlaşma , paylaşma , sırdaşlık hep yarım kalıyor . Evet burası dünya , burada zaten pek çok şey yarım kalıyor .
Sayfa 35Kitabı okuyor
Hayat sıkıcı değil sen sıkıcı hâle getiriyorsun.
Bir saniye öncesi bile benim için geçmiştir ve geçmişte kalır. Kin tutmam, küsmem, trip atmam, umrumda olmaz, düşünüp düşünüp kurmam, bir zaman sonra da unuturum. Kötü olaylarda bir kişi benim için değerliyse olaydan sonra aynı değeri vermeye devam ederim, değeri yoksa direkt hayatımdan çıkartırım. Biri bana trip atmak, küsmek, düşman olmak istiyorsa kim olursa olsun hayatımdan çıkartırım. Hayatımda az ve öz insan vardır. Yalnız kalacağımı bilsem bile kimsenin negatifliğine katlanmam. Her ortama girmem seçiciyim. Herkesle her şeyi konuşmam. En yakınımda olsa her şeyimi bilmek zorunda değil. Kişisel hayatımda aşırı mutlu, enerjik, pozitif biriyim. Modumu düşüren hiçbir şey kişisel değildir. Modum düştüğünde de karalar bağlayıp depresyona girmem elimden birşey gelir mi? Bakarım, elimden geleni yapar, duamı eder devam ederim. Burası imtihan dünyası, bir eli yağda bir eli balda yaşamaya gelmedik. Yalnız geldim yalnız gideceğim, kimse için kendimi sıkmam. Başkasına zararı olacak bir şeyi kendi isteklerim için yok saymam. Mutluyum, hiçbir şeyden şikayetçi değilim. Bir şeylerden şikayet eden insanları da sevmem. Durumu olduğu gibi kabullenip, hayatını şekillendirme taraftarıyım. Herkesin hayatı kendine zor, sorsanız herkes sıkıntılı, çok zor zamanları olmuş oluyor, hepsi boş bunların geçmişi geçmişte bırakmadığınız, sürekli kötü şeylere odaklanıp iyileri görmediğiniz, iyileri çoğaltmadığınız sürece mutlu olamayacaksınız.