Dialog
Dialog
Nasıl net gözlem yapa biliriz?
Olanları bir birinden nasıl ayıra biliriz?
Doğru,yanlış nasıl kolay anlarız?
Nasıl nura ulaşıb yalnışdan arınırız?
Derler insan çözülmez kutu bağlı.
Açılmaz bu kutunun hiç bir zaman sırları.
"Bardakları elime tutuşturup mutfaktan çıktı, neşesi yerindeydi. Ben de terasa döndüm. Âşık ve Narin kafesinin üzerinde öylece dip dibe oturuyordu. Kahvaltı soframız hala duruyordu. Ben kalktığım sandalyeye oturup kollarımı aynı şekilde getirdim, yaslandığım yerden kule dibini seyrediyordum. Güneşli bir pazar gününü değerlendiriyordu insanlar.
Sonra bir şey oldu. Sanki bir böcek uçarken yanlışlıkla kafama çarpmıştı. Daha ne olduğunu anlamadan Ozan başıma bir şey kondurdu. "Ne oluyor?" diye çırpınırken, "Taç kargoda kalmış, komite bunu geçici olarak gönderdi," dedi. Başıma yerleştirmeye çalıştığı şey; 3 gazlı bezin örülüp birbirine bağlanması ile oluşan bir halkadan ibaretti. İki yanına maydanoz yaprakları tutuşturulmuştu. "Evde hiç çiçek yokmuş," dedi sonra telaşla.
"Ne bu?"deyişim safçaydı. O ise gamzesini göstere göstere, "Prenses tacı," dedikten sonra hemen ekledi. "Olmamış mı, ne olduğunu bile anlaşılmıyor mu?"
Neredeyse ağlayacaktım. Nasıl zor tuttum kendimi... Dost canlısı bir insan değildim. Kötü biri değildim ama çok iyi bir insan da sayılmazdım. Aslında ben hiçbir şeydim. Ve Ozan gibi birinin bana önce cumartesi gecesini, sonra anılarını, çocukluk yatağını, pazar gününü, sofrasını, sonra da elleriyle yaptığı bir tacı vermesi... Gel de inan rüya görmediğine. Gel de inan gerçek oluşuna."
Sayfa 205 - Pukka Yayınları, BaharKitabı okuyor
İnsan bastığı toprağa hor görmemeli
Kim bilir hangi güzeldir, hangi sevgili,
Duvara koyduğun kerpiç çok mu, kerpiç?
Ya bir şah kafasıdır ya da vezir eli!
Sayfa 80Kitabı okudu
Dedim:
artık bilgiden yana eksiğim yok;
Şu dünyanın sırrına
ermişim az çok.
Sayfa 67Kitabı okudu
Otuz sekiz yaşındasın ve bu yaşta olması gerekenden çok daha yorgunsun. Daha doğrusu: Yorgun değilsin, tedirginsin, tehlikelerle dolu bu dünyada tek bir adım atmaya çekiniyorsun ki işte bu nedenle iki ayağını birden aynı anda yere basamıyorsun. Yorgun degilsin, aslında bu büyük tedirginliğin arkasından gelecek ağır tükenmişlikten ve Karlsplatz'daki akıl hastanesinin bahçesinde, sadece gözlerini bir noktaya dikerek oturmaktan korkuyorsun (bir Yahudi'sin, korku ve tedirginlik nedir bilirsin).
Akademisyen egosu sabrımı sınayan egodur
Hocanın istediği çizim eşit aralık kuralıyla sokak aydınlatması olan iki komşu yapı. Ödev bu. Çok basit.
Neymiş, eşit aralık referans çizgilerim olmadığı için kabul edemezmiş. Eşit aralık referans çizgilerim var, sadece derste gösterdiği gibi yandan değil, zeminden çizdim, estetik değeri bozulmasın diye.
Bunu da hocaya şöyle açıkladım, sırf siz o yöntemi gösterdiğiniz için en doğrusunu o kabul etmemi beklemiyorsunuz herhalde. çizgilerim zeminde gizli, anlamadığınız için yok sandınız, şimdi yeniden değerlendirebilirsiniz.
Bir sonraki çiziminde görüşürüz dedi ve geçti.
Sabır. Cidden sabır.
Bir kadını nasıl sessizleştirirsin
Birisi sana; “Aynı şeyden bahsediyoruz” dediğinde,
Ona de ki; “Aynı şeyden bahsetmiyoruz”
Birisi sana “Sorgulama sadece inan” dediğinde,
Ona de ki; “Sorguluyorum ve düşündüğüm şeye yüksek bir inancım var.”
Evlilik her şeyi değiştirir, en küçük detayları bile, bu zamanda bile, siz gençler artık olmaz öyle şeyler deseniz de… Şu ana kadar aranızda olanların birkaç yıla yaşayacaklarınızla ilgisi yok. Kısacası size o evlilik öncesi zamanlardan birbirinize yaptığınız eski şakalar ve öyle bir çırpıda tanımakta zorlanacağınız hayaller kalacak. Ve birbirinize duyduğunuz derin sevgi elbette. Dünyanın geri kalanına karşı, herhangi birine karşı birlik olduğunuz o günleri özleyeceksiniz, aranızda yaptığınız küçük şakaları demek istiyorum. Birkaç yıl sonra yalnız birbirinize karşı birlik olacaksınız. Neyse, çok önemli değil, dert etme, uzun süreli yakın yaşamların kaçınılmaz hınçları olur, iki tarafın da genellikle vazgeçemediği, katlanılabilir can sıkıntısı olur.
Sayfa 76 - Yapı Kredi Yayınları, 6. Baskı
10 karanlık öykü
Merhabalar, 
Lanetli Tavşan 
Bora Chung un okuduğum ilk eseriydi, hatta bir Güney Koreli yazardan okuduğum ilk eserdi.
Eser, esere ismini de veren lanetli tavşan da dahil ortalama 25 sayfalık 10 karanlık öyküden oluşuyor. Çok fazla öykü okumayı sevmesem de esere bir şans vermek istedim fakat genel olarak eseri beğenmedim. Lanetli tavşan ve birazda "evim evim güzel evim" ile "rüzgarın ve kumların hükümdarı" adlı öyküler dışında beğendiğim öykü olmadı.
Öyküler karanlık ve büyülü bir çerçevede oluşturulmuş. Fakat bana göre öykülerin derinliği ve temelleri iyi kurgulanmamis.
Eserin dili gayet basit bir iki hata dışında çeviri ve basım düzgündü. Eser bana Black mirror ve love, death& robots serilerinden kısa öyküler okuyormuş gibi hissettirdi. Eseri tavsiye edeceğimi sanmıyorum. Biraz zaman geçtikten sonra esere dair aklımda çok fazla bir şey kalmayacaktır.
Bir Mü'minin Biyografisi
OKUYUN, OKUTUN!
Bu tavsiyeler öyle kolay kolay her kitap için verilemez.
Ne okuyayım, sorusuna cevap vermek de kolay değildir. Kişinin eğitimi, yaşı, okuma alışkanlığı vs vs önemlidir. Lakin ben artık tereddütsüz herkese, her yaştan her fikirden her görüşten insana tavsiye edilebilecek bir eserle tanıştım ki çok geç oldu. Bırakın tavsiyeyi bir yerden para bulsam mesela, alıp tek tek dağıtıp "Mutlaka okuyun, okutun!" diyeceğim bir şaheser...
Mithat Cemal Kuntay Mehmet Akif'le tanıştığında 18 yaşında Akif ise otuzlarında. Akif'in vefatına kadar süren bir dostluk... Yıllarca devam eden bir muhabbet...
Mithat Cemal, Akif'le aynı dini hassasiyetleri paylaşmıyor. Fakat dostu Mısır Apartmanı'nın bir dairesinde, yoksulluk içinde, acılar çekerek vefat edince, "Hakikat uğruna hayatını feda eden!", hakikati haykırdığı için daha hayatta iken unutulan milli şair unutulmasın diye onunla olan anılarını kaleme alıyor.
Böyle samimi, böyle tatlı bir dille yazılan kaç biyografi eseri vardır bilmiyorum. Lakin ben 445 sayfa boyunca suratımda bir gülümseme ile okudum. Hatta çoğu yerde sesli güldüm. Son iki sayfada da ağladım. Mithat Cemal eseri müthiş bir edebî dil, çok tatlı bir mizah ile yazmış.
Ve hiç abartmadan, hatta yer yer eleştirerek yazdığı Mehmet Akif'e hayran olmamak elde değil.
Eşsiz bir karakter.
Mehmet Akif kesinlikle İstiklal Marşı şairi olmanın ötesinde bir değer. Kesinlikle yakından tanınması gereken bir karakter.
Bu kitap, her edebiyatçının, her müminin, her öğretmenin, her öğrencinin, bu ülkenin her ferdinin okuması gereken bir eser.
Okuyun, muhakkak okuyun. 
Mithat Cemal Kuntay
