Dünyanın durumu ne tuhaf. Her coğrafyada bir yangın var. Bu yangını sabah akşam bağırsan yaşam ıskalanıyor; sesini çıkarmasan birileri suç ortağı ilan ediyor. Bağırsan da bağırmasan da, bir şey yapabilecek olanlar kılını kıpırdatmıyor. Bir insanlık çıkmazı... Matsuo Başo, "Unutma, cehennemde yürüyoruz çiçeklere bakarak," derken bundan
Akhilleus: Çin mutfağı hakkında benden fazlasını biliyor olabilirsin Bay T, ama bahse girerim Japon şiiri hakkında ben seni geçerim. Hiç haiku okudun mu?
Tosbağa: Korkarım hayır. Haiku ne?
Akhilleus: Haiku Japonların on yedi heceli şiiri -ya da şiircik, mis kokulu bir gül yaprağının ya da hafif çisentide nilüferin bizde çağrışımlar uyandırma gücüne benzer çağrışımlar uyandıran bir şey.
İdam cezası almış bir Japon’a ait haiku( Japon Şiiri)
Geri kalan
Şarkıyı
Bir sonraki hayatta dinlerim…
Bambaşka Bir Kalem
Oruç Aruoba herkesin kolay anlayacağı türden şiirler yazmıyor. Bir Japon edebiyatı ürünü gibi yazıyor yani şiiri sen tamamla istiyor. Bundandır ki kitap içerisinde yer alan şiirler kesik bırakılıyor. Ne yazık ki birçok olur “ben ne okudum?” gibi talihsiz cümleler kuruyor. Yadırgamamak lazım, onlar hayatın dümdüzlüğü gibi her şeyin dümdüz anlatılmasına alışmış. Bu yüzden bu yazım tarzı onlara yabancı dolayısıyla anlaşılması güç. Tabii ki anlaşılmayan şiir iyi şiirdir düsturu bence mantıksız ki bu mantık ile yazılan bir eser de değil.
Velhasıl Oruç Aruoba okumayı çok isteyim, çokça ertelediğim bir kalemdi sonunda kendimde cesareti buldum ve okudum. İyi ki de okumuşum. Kulağı tersten göstermenin en güzel örneği. Standart şiir kitabı okuyacağınızı düşünerek alacaksanız kesinlikle almamanızı öneririm. Çünkü o kadar harika bir kalem ki standart değil hiçbir işi. 
Oguzhan Duman 
Geç Gelen Ağıtlar 
Oruç Aruoba
112 syf.
·
Puan vermedi
Başo’nun haikularla (bir tür Japon şiiri) bezediği bir kitabı 
Kuzeye Giden İnce Yol Başo uzun seyahatini kısa notlarla bezeyip anlatmış. Online alışverişle aldığım bir kitaptı, içeriği hakkında bir bilgim yoktu. Buraya da bakmamıştım açıkçası. Yoksa almazdım sanırım. Benlik bir kitap değil çünkü. Seyahat kitabı okurken betimlemelerin daha fazla olmasını bekliyor insan. Ancak sadece yaptığı şeyleri akşam günlüğüne yazar gibi kısa kısa yazarak anlatmış Başo. Az sözcükle çok şey anlatmaya çalışan haiku şairi biri için normal gelebilir ancak bana hitap etmedi. Betimlemeleri uzun uzun zihnimde canlandırmayı severim, zaten o nedenle kitapları uzun sürede bitiririm :) Normalde kitabı okurken haritadan faydalanırım ancak burada o kadar çok yer ismi vardı ki, bu kez içimden gelmedi. Dümdüz okudum geçtim, aslında hiç yapmam. Göz attığım incelemelerde bahsedilen yerleri araştıran okurlar olmuş. Keşke ben de öyle yapsaymışım, dedim sonra. Okurken kendimi derinlikli bir sanat eserini anlayamıyormuş gibi hissettim. Klasik bir eser olmasından mütevellit böyle düşündüm sanırım. Japon Edebiyatına ait okuduğum ilk eserdi. Bence daha çok ilgimizi çekecek eserleri muhakkak vardır. Benim izlenimlerim böyle. Japon Edebiyatına ait hoşunuza giden eserler varsa yazabilirsiniz yoruma. Okumayı düşünenlere keyifli okumalar…
Uymadan katlanır, savaşmaya alışmadan direnirim: hep şaşkınımdır, hiçbir zaman cesaretim kırılmamıştır; bir Daruma bebeği, durmadan şaplak yiyen, ama içindeki bir düzen (ama benim düzenim nedir? Aşkın gücü mü?) yardımıyla sonunda gene doğrulan bacaksız bir hacıyatmazımdır. Bu Japon bebeklerine eşlik eden bir halk şiiri de bunu söyler:
"Böyledir yaşam
Düşersin yedi kez
Kalkarsın sekiz kez."
Sayfa 131Kitabı okudu
