UMUT VE ÇÖKÜŞ İÇ İÇE YAŞANIYOR
18 Nisan Çarşamba
Berlin sürekli bombalanmakta, şehrin göğü kızıl renge bürünürken Başbakanlık binası da alev alev yanmaktadır. Sovyet birlikleriyse Berlin’e doğru süratle ilerlemeye devam etmektedirler. Hitler’in Propoganda Bakanı Goebbels’i bakanlığın merdivenlerinde yakalayan bir gazeteci Goebbels’in yanına sokuldu ve “Roosevelt öldü!” dedi.
İbrahim Amca ve Cadallah Kuran (Yaşanmış Hikâye)
Bu yaşanmış gerçek bir hikâye. Mısırlı bir dava adamı olan doktor Saffet Hicazi'den dinledim bir Tv kanalında... Kendisi de, olayın kahramanından bizzat dinlemiş.
İbrahim Amca bir Türk. Fransa'da yaşıyor ve mütevazı bir bakkal dükkânı var, daha doğrusu küçük bir marketi...
O'ndan alışveriş yapan bir sürü site sakini var dükkânının
Her vakit dalında bülbüller ötmez
Esince hazan yeli döker yaprakları
Sanma ki bu güzel rüyalar bitmez
Memleket bil gül verdiğin toprakları
İnletir yeri göğü şu gariplerin figanı
Çöllere düşmüş mecnun leylası için
Taşır bir kavmi uzağa yorgun kağnı
Ölüm var ölüm bu öfke bu kin niçin
Varırsa bir gün yolun sıladan uzağa
Kuş uçmaz diyarda bulursan kendini
Misafir olursun belki bir viran bağa
Evvel zaman içinde ararsan dengini
Bir yolculuğun bileti o mermer taşlar
Mükemmel bir düzende işler zaman
Cömert bir pınardan dökülen yaşlar
Çınlar kulaklarda okunan son roman
Su gibi akıyor avuçlardan bak vakit
Lakin yeşermiyor ki solmuş çiçekler
Arsız insanoğlu hiç istemiyor tenkit
Bir deftere yazılıyor bütün gerçekler.
Ali Urcan
Döndüğün zaman koca bir çöp kutusu
Bazı defterleri çoktan kapatıyorsun.
Bırakın defteri, deftere konu ana başlık,
her neyse kıyısından geçmek ,selâm dahi vermek istemiyorsun...
İnsan kendini dinlediği zaman değil, derin bir kayıtsızlığının içinde olduğu zaman kapı çalınıyor...
Çünkü sadece kayıtsızsın ve konunun sahibine acıyorsun...
Ve Yaratan sana öyle bir kapı açıyor ki, canı sağolsun diyorsun...
ANCAK sen çoktan kapatıyorsun...
Beklettiklerinin karşılığında, başka biri tarafından nokta konuveriliyor...
"Sokakta oynayan çocuk bilir, pencerede kendini bekleyenin, gecede, orada durduğunu. Dizi berelendiğinde, canı yandığında, dışarıda yapamadığında, sokaktan bıktığında, geri dönebileceği bir evin varlığını; o evin kapısının daha o çalmadan açılacağını, onu, orada, sıcak ve şefkatli bir göğsün bekleyeceğini, saçlarının okşanarak uyutulacağını, her şeyin unutulup, her şeyin yeniden başlayacağını bilir. Bunun bilgisi ve güveniyle, biraz daha uzaklaşır evden. İlkin az öteye gider, sonra biraz daha öteye, sokağın öteki ucuna kadar gider, diğer sokakların varlığına kadar uzanır. Oradan başka hayatlara geçer. Penceredeki gölgenin artık onu seçemeyeceği, kendisinin de artık pek seçilemeyeceği, bütün gölgelerin birbiri için silineceği yere kadar gider. Gölgeleri, birbirleri için tamamen silinene, birbirlerinin gözünde yitene kadar uzaklaşırlar."
" Sokakta oynayan çocuk bilir, pencerede kendini bekleyenin gece de orada durduğunu. Dizi berelendiğinde, canı yandığında, dışarıda yapamadığında, sokaktan bıktığında, geri dönebileceği bir evin varlığını; o evin kapısının daha o çalmadan açılacağını, onu, orada sıcak ve şefkatli bir göğsün bekleyeceğini, saçlarının okşanarak uyutulacağını, her şeyin unutulup, her şeyin yeniden başlayacağını bilir."
Sayfa 36 - Metis Yayıncılık