"bir şimşek aydınlığı titriyor her yanım
yüreğim yitik tanrı yurdu, kadim can evi"
Baksak aynalara
Tanır mıyız kendimizi,
Tanır mıyız bu kaskatı
Bu zalim inkarın arasindan
Sevdiklerimizi.
Ben zamanı gördüm,
İçimde ve dışımda sessiz çalışıyordu,
Bir mezar böyle kazılırdı ancak,
Yıldırımsız ve baltasız,
Bir orman böyle devrilirdi!
Ben zamanı gördüm,
Kaç bakışta bozdu hayalimi,
Ve kac düşüncede!
Ben zamanı gördüm,
Şimşek gibi bir anın uçurumunda.
Kim tanır bizi şimdiden sonra,
Aydınlıgı kıt gecemize
Ahmet Hamdi Tanpınar
"O sırada, bir şimşek aydınlığı ortasında hızlı bir göz kamaşmasıyla, içinde birtakım insanların kımıldadıkları bir mağara hayali önünden geçtiler ve geçmeleriyle, yokluğa tekrar dalmaları bir oldu."
Sayfa 37 - Yordam KitapKitabı okudu
"Hiç kimse bir Şimşek aydınlığı gördükçe Pervin'in niçin haykırdığını, niçin saçını başını yolduğunu, kendini yerlere attığını, niçin kafasını taşlara vurduğunu, niçin tepindiğini anlamıyor, çünkü bu anda hastanın gözleri önüne gelen manzarayı bilmiyor, bu onlar için ebedî meçhûldür, bunu yalnız biz [YANİ BU ROMANI OKUYANLAR] biliyoruz."
