Ümitsizlik içinde olan bir dostum var. Çok yakında kendisini öldürmesinden korkuyorum. Bu benim için çok büyük bir kayıp olur; gerçekleşmesi bir trajedi olacak bu durumdan biraz da ben sorumlu olacağım. Yine de buna dayanıp üstesinden gelebilirim. Fakat...” -Breuer’e doğru eğilerek daha yumuşak bir ses tonuyla- “bu kayıp benimle ilgili bir kayıp olmanın da ötesine geçebilir: Bu adamın ölümü sizin için, Avrupa kültürü için, hepimiz için çok ciddi sonuçlar doğurabilir. Bana inanın.”
Breuer, “Biraz abartıyor olmalısınız Frâulein,” diyecek oldu, ama kendini tuttu. Onun, kadınlığa adım atmakta olan herhangi bir genç kızda abartı olarak nitelenebilecek bu çıkışında ciddiye alınması gereken bir şeyler vardı. Kızın samimiyeti, coşkun inancı karşı konulacak gibi değildi.
“Bu adam, yani dostunuz kimdir acaba? Ben tanıyor muyum?”
“Henüz tanımıyorsunuz! Fakat zamanla onu hepimiz tanıyacağız. Adı Friedrich Nietzsche.
Sizden farklı olanlara karşı
"Eehhh, burada abartı var,” dedi şeytan. “Ne avlaması? Biz biraz azıp eğleniyorduk."
"Sizden farklı olanlara karşı -ki yalnızca kulakları bile olsa- kin besleyen asıl siz insanlarsınız," diye sözlerini sürdürdü elf, boynuzluya aldırmadan. "Bu yüzden topraklarımızı elimizden aldınız, bizi evimizden kovalayıp vahşi dağlara sürdünüz. Bizim Dol Blathanna'mızı, Çiçek Vadisi'ni işgal ettiniz. Ben Gümüş Kuleler'den Filavandrel aén Fidháil, Beyaz Gemiler'den Feleaorn soyundanım. Şimdi ise, kovulmuş ve dünyanın ucuna sürülmüş biri olarak, Dünyanın Ucu'ndan Filavandrel'im."
"Dünya büyük," diye mırıldandı Witcher. "Hepimizi alır içine."
"Dünya büyük,” diye yineledi elf. "Bunda haklısın, insan. Ne var ki sizler bu dünyayı değiştirdiniz. Önce zor kullanarak değiştirdiniz, elinize düşen her şeye davrandığınız gibi davrandınız ona. Ama şimdi sanki dünya size uyum sağlamaya başlamış gibi amayı göze al görünüyor. Size boyun eğiyor. Alt ettiniz onu."
Geralt yanıt vermedi.
Sayfa 286 - PegasusKitabı okudu
