DIMITRI: Dünyayı Atlas taşıyorsa, Atlas'ı ne taşıyor?
TASSO: Kaplumbağa.
DIMITRI: İyi de, kaplumbağa neyin üstünde duruyor peki?
TASSO: Bir diğer kaplumbağanın.
DIMITRI: Peki, o kaplumbağa neyin üstünde?
TASSO: Sevgili Dimitri, ondan sonrası ta dibine kadar hep kaplumbağa işte!
Bu kadim Yunan diyalog parçası, felsefede sonsuz gerileme denilen kavramı ne de güzel örnekliyor. Yaşamın, evrenin, uzay ve zamanın, en önemlisi de bir Yaratıcı'nın ilk nedenini sorduğumuzda kendimizi birdenbire sonsuz bir sürecin içinde buluruz. Sorunun mantığına göre, Yaratıcıyı da bir şey yaratmış olmalıdır; bu neden zincirini ne Yaratıcı durdurabilir ne de kaplumbağa. Her son yaratıcının gerisinde başka bir yaratıcı, her son kaplumbağanın gerisinde başka bir kaplumbağa bulunur. Aşağı ya da isterseniz yukarı doğru birbiri ardına hiç durmadan Yaratıcılar (ya da kaplumbağalar) sıralanır. İşte bu sonsuz gerilemedir.
Bu sonsuz gerilemenin sizi içine soktuğu yolda çaresizce kalakaldıysanız belki creatio ex nihilo —hiçlikten yaratılış— anlayışına, ya da biraz farklı bir bağlamda söylenmiş olsa da John Lennon'un şu öğretisine sığınabilirsiniz :"Elvis'ten önce hiçbir şey yoktu"
Aylak kitapKitabı okudu
Led Zeppelin afişinin yerine bir şey bulmalı diye düşündüm, yine paslı çivisine takılınca gözüm, o çivi, bir eksiklik biçiminde, ölümün boşluğu biçiminde duruyor orada. Taner asmış o afişi bir zamanlar, geçen yıl giderken de götürmüş. O gideli beri 50x70'lik daha beyaz bir boşluk duruyor orada. Taner'i hemşehrilerimiz biraz iteleyip kakalardı, uzun havaları arka planda tuttuğuna, kondu müziği yapanlara yüz vermediğine bakıp. O da Good time, bad time'ın sözlerini Türkçeye çevirir, İngiliz arka mahallesinden, sevgilisini bir haftada yitirenlerin sesi, kaderin sillesini yemişlerin sesi, biraz heyecanlı söyleyiş tarzları var ama siz ne anlarsınız diye savunurdu kendini.
Anlamazlardı.
Beni de anlamıyorlar zaten.
Kimseyi anlamamak üstüne inşa etmişlerdi hayatlarını çünkü, üstüne üstlük, herkesin kendilerini hem de hemencecik anlamalarını şart koşuyorlardı, yüksek sesle konuşarak, kuşları tanımadan, bulutların biçimden biçime girişine hiç bakmadan. Taner'in bir daha hiç dönmeyeceğini unutmaktan bir avuntu çıkarıyorlar, tavla şakırtılarından gamsız bir avuntu çıkarıyorlar. Avuntularını hemen her yere sakınmasızca taşıyorlar: dolaplarından eşofman altını aramaya, tavuklu pilav yemeye, televizyonlardan yayımlanan bildirimlere edilgen edilgen bakmaya.
Elvis saçlarını, uzun favorilerini, İspanyol paçalarını üstüne ekleyerek.
Sayfa 21 - Kapalı HavaKitabı okudu
KING of Rock ' n Roll !!!
” Harper biraz daha rock and roll dinleyip radyoyu karıştırdı, yeniden Elvis’in
sesi duyuldu. Her yerdeydi Elvis.
Sayfa 92 - Siren Yayınları 1. Baskı 2017
