Ah, kimden medet umabiliriz ki biz?
Meleklerden değil, insanlardan değil,
kurnaz hayvanlar anlar zaten,
pek de rahat edemediğimizi
yorumlanmış dünyada.
Belki de bize kalan
yamaçta bir ağaçtır, hergün onu yeniden
görelim diye, dünkü sokaktır belki,
ya da kötü büyütülmüş bağlılığıdır bir alışkanlığın,
hoşlanmıştır yanımızdan, gitmemiştir, kalmıştır.
Artık günümüzde etnik şiddetin, dünya düzeni açısından ikinci derecede bir tehdit olduğunu söylemek mümkün değildir. Nitekim, gerek AGİT (Avrupa Güvenlik ve İşbirliği Teşkilatı) gerek BAB (Batı Avrupa Birliği), gerekse NATO, tehdit algılamasında etnik çatışmaları, yani devlet-içi şiddeti, birinci derecede güvenlik riski olarak değerlendirmektedirler. Savunma anlayışlarını da bu eksene oturtmaya çalışmaktadırlar.
Sayfa 146 - Akademi Kültür Sanat Yayıncılık, 1. Baskı, Mart 2008, İstanbulKitabı okudu
Belki de bize kalan yamaçta bir ağaçtır,
her gün görelim diye;
dünkü sokaktır bize kalan
ve şımarık sadakati bir alışkanlığın,
hoşuna gitmişizdir ve kalmıştır bizde, gitmemiştir.
Vakti gelmedi mi, sevgide kendimizi
sevgiliden kurtarmanın ve titreyerek katlanmanın:
nasıl katlanırsa ok yaya, gerilen fırlayışta
kendinden arta bir şey olmak için. Kalmak
nerede var ki...
Belki de bize kalan yamaçta bir ağaçtır,her gün onu yeniden görelim diye,dünkü sokaktır belki ya da kötü büyütülmüş bağlılığıdır bir alışkanlığın,hoşlanmıştır yanımızdan,gitmemiştir,kalmıştır.