, çıplak elleri ve ayaklarıyla bir dağa tırmanmak zorunda kalmış; bu bitmedi, hiç bitmeyecek, daima bir fırtına çıkar, seni yere savurur ve mecburen yeniden başlarsın.
Ölüyordu adeta...kalbini yerinden sökebilecek kadar kudretli bir acı ömrüne yerleşiyordu acımasızca. Haykırıyordu ama duyan yoktu,çığlık çığlığa susuyordu geceler boyunca.En acısı da ölürken yaşamaya devam ediyordu."Tıpkı acı çeken diğer kadınlar gibi..."
Biz ki,insanlara iyi günleri getirecektik,
iyi insanlar olamadık ne çare ki.
Sen bari,bugünlerin ardından gelecek olan,
güzel günler hazırlamaya başlarken insanlara,
sen bari,
suçu bize yükleme!