"Aşk paraya bakmıyor. Öyle olsaydı, biz fakirler mutsuz evliliklerde debelenir dururduk."
Sayfa 79Kitabı okudu
“Mahkemede, suçlu sandalyesinde, bilerek ya da işledikleri suçu bilmek zahmetine katlanacak kadar dahi düşünmediklerinden bilmeyerek, eziyet eden, hor gören, aşağılayan, ihmal eden, aldırmayan, unutan, kötüleyen, alay eden, (…) değer vermeyen, kalbi temiz olmayan, (…) her zavallıdan daima bir rütbe, bir kademe, bir sınıf yukarıda olanlar, (…) her zaman ve her yerde her sınıftan ve her ideolojiden ve her düşüncede insanlar arasında daima ön safa geçerek aslan payını kendine ayıranlar ve ayırır ayırmaz insanlarla aralarına aşılmaz duvarlar örenler, (…) insanları insanlardan ayıranlar, arkadaşlık dostluk sevgi ile uzatacakları sıcak bir elleri olmayanlar, yani elsiz gözsüz akılsız kalpsiz ve kansız gerçek sakatlar yani onlar onlar onlar… karşımıza oturacaklar (…) Ve biz onlara diyeceğiz ki, hesaplaşma günü geldi. Şimdiye kadar yalnız din kitaplarında yargılandınız. Biz fakirler, zavallılar, yarım yamalaklar, bu kitapları okuyup teselli bulurken içinizden güldünüz.”
Bir gün bütün değer yargıları değişecek ve yargılananlar yargıç, eziyet edenler de suçlu sandalyesine oturacaklardır ve onlar o kadar utanacaklar, o kadar utanacaklardır ki utançlarının ve suçlarının ağırlığı yüzünden ayağa kalkamayacaklardır. O zaman, akıllı ya da akılsız bütün ezilenler, yani bizim caddedeki insanların çoğu, yani öcü geliyor
Biz hayatın arka avlusundan gelmiş olan fakirler, en ön sıraya geçebilmek için öğrenmek, durmadan öğrenmek zorundayız.
Bir gün bütün değer yargıları değişecek ve yargılananlar yargıç, eziyet edenler de suçlu sandalyesine oturacaklardır ve onlar o kadar utanacaklardır, o kadar utanacaklardır ki utançlarının ve suçlarının ağırlığı yüzünden ayağa kalkamayacaklardır.
O zaman, akıllı ya da akılsız bütün ezilenler, yani bizim caddedeki insanların çoğu, yani öcü geliyor
Sayfa 222,223,224,225,226
Ve biz onlara diyeceğiz ki: Hesaplaşma günü geldi. Şimdiye kadar yalnız din kitaplarında yargılandınız. Biz fakirler, zavallılar, yarım yamalaklar, bu kitapları okuyup teselli olurken içinizden güldünüz. Ve çıkarınıza baktınız. Hatta gene sizlerden, sizin gibilerden, büyük düşünürler çıktı ve bu kitapların bizleri
Bize özgürlükçü ordu gerekiyor. Bu nedenle halk kitlelerini kendi tarafımıza çekmek zorundayız. Onları kazanmak zorundayız,” diye devam etti Georg.
“Ama nasıl!?” diyerek onun sözünü kesti Franz. “Sen bize işçi ve zanaatkârlarla birlikte olmayı mı teklif ediyorsun? Onlar ki, pis işlerinden başka hiçbir şey bilmezler. İşçiler, despotizme karşı savaşmaya kalkışacaklarına otursunlar okuyup yazmayıöğrensinler ilk önce. Fakirler, kendi istekleriyle olmasa bile sosyal gelişimi, ilerlemeyi engelliyorlar...”
“Evet, haklısın. Bizden işçilerle vakit kaybetmemizi istiyorlar,” diye bağırdı tıpçı Wilhelm birasını bitirerek. Büchner’in konuşmaları, kıvırcık favorili, süslü, şişman biri olan Wilhelm’i kudurtmuştu. Büchner, öfke dolu bakışlarını karşısındaki üniversitelilerde gezdiriyor, dişlerini sıkıyordu.
“Evet, halk, siyasetin teorik sorunlarıyla ilgilenmiyor,” diye başladı Georg kısık bir sesle, kendisini tutmaya çalışarak. “Ama biz bunun nedenini biliyoruz. Seçme hakkına bile sahip olmayan bu insanlar, neden siyasetle ilgilensinler ki? Ağır vergilerin altında ezilen, her gün açlıkla karşı karşıya olan köylüler, nasıl gazete okuyabilirler? Bunu yapabilmek için ne paraları, ne de zamanları var. Okur-yazar da değiller. Biraz da aşağıya inin. Gidin o insanların yanına, onlarla kendi dillerinde konuşun, ihtiyaçlarını konuşun; ancak o zaman sizi anlayabilirler. Köylülere, zaten hiçbir anlamı olmayan anayasadan bahsetmeyin. Yoksulluklarını, açlıklarını konuşun ve o zaman onların zaten arkanızda olduğunu göreceksiniz. Çünkü onları artık kazanmış olacaksınız."
Sayfa 101Kitabı okudu
Mahkeme
“Bir gün bütün değer yargıları değişecek ve yargılananlar yargıç,
eziyet edenler de suçlu sandalyesine oturacaklardır ve onlar
o kadar utanacaklar, o kadar utanacaklardır ki utançlarının ve suçlarının
ağırlığı yüzünden ayağa kalkamayacaklardır.”
“Mahkemede, suçlu sandalyesinde, bilerek ya da işledikleri suçu
bilmek zahmetine katlanacak kadar dahi düşünmediklerinden bilmeyerek,
eziyet eden, hor gören, aşağılayan, ihmal eden, aldırmayan,
unutan, kötüleyen, alay eden, (…)
değer vermeyen, kalbi temiz olmayan, (…)
her zavallıdan daima bir rütbe, bir kademe, bir sınıf yukarıda olanlar, (…)
her zaman ve her yerde her sınıftan ve her ideolojiden ve her düşüncede
insanlar arasında daima ön safa geçerek aslan payını kendine ayıranlar ve
ayırır ayırmaz insanlarla aralarına aşılmaz duvarlar örenler, (…)
insanları insanlardan ayıranlar, arkadaşlık dostluk sevgi ile uzatacakları sıcak
bir elleri olmayanlar, yani elsiz gözsüz akılsız kalpsiz ve kansız
gerçek sakatlar yani onlar onlar onlar… karşımıza oturacaklar (…)
Ve biz onlara diyeceğiz ki, hesaplaşma günü geldi.
Şimdiye kadar yalnız din kitaplarında yargılandınız.
Biz fakirler, zavallılar, yarım yamalaklar, bu kitapları okuyup
teselli bulurken içinizden güldünüz.”
Sayfa 222 - İletişim Yayınları - Bütün Eserleri 1Kitabı okudu