Ah Selilm’im. Bana anlatsan dinlerdim!
Seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırdım derdi resim yapmayı sevdiğim halde denizin mavisini bilmezdim yaprağın yeşilinin her mevsimde değiştiğine dikkat etmemiştim seni tanıdıktan sonra o güne kadar tabiat resmi yapmayı sevmediğim halde bir ağaç bir yaprak küçük bir ot bile çizmiş olmadığım halde ve
İletişim YayınlarıKitabı okudu
Adam "Sen anlamazsın." diyor. Ne hakkı var buna? Herhâlde şöyle düşünüyor: "Sen bu işin eğitimini görmemişsin, müzeleri gezmemişsin; bir resme, bir heykele nasıl bakılır bilmiyorsun."
Öyle mi? Peki sen nereden biliyorsun benim kronolojimi. Yaptığın bu ucube eserleri beğenmek mecburi mi? Belki ben Avrupa gördüm, çok müze gezdim estetik beğenim gelişti. Veya bunlar hiç olmadı ama yine de gördüğüm bir eseri değerlendirebilirim, ben de insanım yahu.
Sanatçının yüceltilmesi bize Batı'dan Gelen bir şey. Onu diğer insanlardan farklı buluyoruz, yarı Tanrı gibi sanki. Bu bir pagan geleneği, tanrılardan ateşi çalan Prometheus'un hatırasını taşır. Bizde "deha" diye bir şey yoktur. Hz. Peygamber "Ben de ancak sizin gibi bir insanım." diyordu. "Deha" insanüstü bir sıfat gibidir, kibre yol açar. Sanatçının öteki insanları aşağı mertebede görmesi kendine biçtiği rol sebebiyledir.Bu "Tavşan dağa küsmüş, dağın haberi yok." misali gibidir. Yahut "Şeyh uçmaz müritleri uçurur." Geleneğimizde "ben" demek terk-i edeptir. Van Gogh hayatında hiç resim satamamıştı. Demek ki sanatın bir piyasası var. Eğer bunu küçümsüyorsan yazdığın şiirleri, kendine sakla, neden yayımlıyorsun?
Hem yayımlıyorsun hem de "Gerizekalılar beni anlamıyorlar." diyorsun.
Sanatçı kardeşim alçak gönüllü ol. Kimseyi hor görme. Sana yakışan budur. Sen ki "kainatın kitabını" okuyan, "kainatın eşsiz ritmine" iştirak eden birisin. Yunus Emre'yi dinle:
Benim yüzüm yerde gerek
Bana rahmet yerden yağar
Geleceğe güvenmiyor oluşumuz, geçmişimizden kopmamızı zorlaştırır.
