Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
KHALED HOSSEINI- UÇURTMA AVCISI
EN BÜYÜK GÜNAH HIRSIZLIKTIR
Gökyüzünün uçsuz bucaksız maviliğinde süzülen bir uçurtma neyi temsil edebilir ki? Sadece keyifli zaman geçirmeye yarayan bir maddeyi mi? Yoksa insanın, insan olabilmesindeki sırlarından biri veya birkaçını mı temsil edebilir. Kim bilir belki de hepsini.
Uçurtma
Sait Faik...
Direkt başlamak istiyorum. Kitabı biraz uzun bir sürede bitirdim, fakat bunun sebebi kitabın sarmaması vs. değil, bu aralar birazcık yoğundum falan filan. Neeeyse, kitap bittiğinde bi kaç saniye düşündüm ve kendi kendime gülümsedim.
İçindeki hikayelerin sıcaklığı beni sanki soğuk bir kış gününde sıcak bir sobanın karşısında bir yandan çayımı yudumluyor, bir yandan da anneannemle sohbet ediyormuş hissine boğdu. Bu sıcak ve samimi hissi daha nasıl tanımlayabilirim bilmiyorum :')
Kitabın içindeki her hikayenin kendine has güzelliği ve sıcaklığı var. Fakat beni en çok etkileyen hikayenin "Semaver" olduğunu da belirtmeden geçemeyeceğim!
Haldun Taner'in de dediği gibi Sait Faik, "Bir konuyu değil yaşamın bir parçasını işliyordu. Bir tez savunmuyor, bir yaşantıyı yansıtıyordu. İnsan sevgisi dolu, doğa sevgisi dolu bir yüreği vardı. Neye baksa bu sevgi ile ısınıyor, ışıklanıyordu. Biz ancak o el attıktan sonradır ki, en önemsiz görünen insanların ve şeylerin zevkine eriştik. Bir balıkçı, bir boya sandığı, bir garson, bir papaz efendi.... Saik onlara bakınca, onları anlatınca birdenbire ilginçlik kazanıyorlardı"
Kısacası Sait Faik, aramızdan ayrılalı yıllar yıllar geçti ama hikayeleri hala canlılığını koruyor..
Umarım okuyan herkes kendisini soğuk bir kış gününde sobanın önünde oturup bir yandan da çayını yudumlayarak anneannesiyle konuşuyormuş hissine kapılır..
Açık ara bu aralar okuduğum en iyi kitaplar arasında diye bilirim konunun işlenişi kurgusu akıcılığı o kadar güzel ki bir yandan neler olacak diye merak ediyorsunuz bir yandan da kendi hayatınızı sorgulamaya başlıyorsunuz. Bence biz ebeveynlerin okuması gereken bir baş ucu eseri diye bilirim.. Nedem mi ? Çünkü iki kardeş arasında yaşananlar ailenin iki kardeş arasındaki ayrımları kardeşlerin birbirlerine tepkisi.. ve konunun ama maddesi insanoğlunun varolmasından beri süre gelen kötülük..
•
Konusundan kısaca bahsetmek gerekirse; Güven, adaleti kendi terazisinde tartan tecrübeli bir avukat Selim ise aykırı fikirleriyle taninan şöhretli bir yazar. Güven yapayalnız, keskin inancindan baska hiçbir şeyi yok. Selimin ise eşi, çocugu ve dostlaryla mutlu bir hayat sürmekte.
•
Selim'in yeni çıkan romanı toplumun doğrularını yerle bir etmeye, toplum düzenine darbe indirmeye hazırlanıyordu ve tabi ki Güven'inde benliğini temelinden sarsmıştır. Suç nedir, suçlu kimdir, vicdandan daha büyük ceza var mıdır sorularını deneyimleyerek ögrenir. Öğrendikçe eksilir, eksildikçe dönüşür…
Yağmurlu bir pazarın en büyük keyfi kitaplardır, okumadıkça eksikliğimizi okuyanların hissettiği kitaplar...
Buralardan tanıyıp üslubuna hayran kaldığım Fatma Bayram'ın bir de kitabını okuyayım dedim, bir liste çıktı ki merak ettiklerimden ya sessizce ucundan kıyısından başlanır ya da hiç liste tutmamış gibi cahil mutlu yaşamaya devam edilir (bu mümkün mü?)
Kitaba gelince en sevdiğim tarafı, yazarın beğenmediği kitaba dair açıkça beğenmediğini ifade etmesi ve henüz başaramadığım "yarım bırakma" kararlılığı. Evet, bazen olur bırakılması gerekir.. Yapabiliriz biz de umarım..
Bu aralar okuma listesi azalmış, listesinin dışında bir seyler merak eden ya da hiç okuma listesi olmayan birileri varsa yola çıkmak için iyi bir başlangıç olabilir, sadece alanında degil, tarihten felsefeye, edebiyattan tıp ilmine kadar genis bir çerçevede birçok kitap hakkında ön bilgi edinilecek değerde..
Iyi okumalar, kolay gelsin.
Bu kitap çıktığından beri ilginç konusuyla ilgimi çekiyordu, alabildiğim ilk an da siparişini verdim. Yüz körlüğünü ilk defa duydum ve haliyle bu tarzda da ilk defa okuduğum bir kitap oldu. Bu kitabın yorumları bayağı iyidi ve beni çok yükseltmişti. Açıkcası beğenmedim, diyemem ama beklediğim kadar da iyi değildi. Bu aralar kitap okuma düzenime dönmeye çalıştığımdan, okuduğum kitaplara odaklanma konusunda sorun yaşıyorum ve haliyle kitabı okuma akışımı, kitaptan keyif alma durumumu etkiliyor; bununla da alakalı olma ihtimali var.
Aslında kitabı okurken meraklıydım; çünkü daha ilk sayfalarda bazı şeylerin çarpık olduğunu fark ediyorsunuz. Kitap, iki kişinin ağzından anlatılıyor ve aralarda da kadın karakterin evlilik yıldönümleri için yazdığı mektupları okuyoruz. Kitap normal bir seyirde anlatılıyor, öyle aman aman sürprizler yok ama irdeliyici ve düşündürücü unsurlar barındırıyor.
Adam ile Amelia'nın evliliği artık iyi gitmiyordu. Amelia'nın kazandığı iki günlük tatille, bu ilişkiye dair yeniden bir umut var mı yoksa tamamen bitmiş mi, diye karara varmak için fırsat olduğunu düşünürler. Ama aslında her şey tamamen planlıydı ve bazı sırların ortaya çıkma zamanı gelmişti.
Kesinlikle kadın karakter tamamiyle deli. Adam da pek normal değil ama yahu bu kadar da olmazsın... dünya yansın ama biz yine birlikteyiz şeklinde bir kitaptı. Kitapta hep teoriler üretiyor ve ipuçları yakalamaya çalışıyoruz ama en sonunda olan şey beni öyle aman aman şaşırtmadı. Ve bazı şeyler benim için hâle soru işareti ve kitabın buna açıklama getirmediğini düşünüyorum. Yani okuyup okumamak size kalmış.
Öyle ahım şahım birşey değildi. Büyük bir heyecanla başladım ama beklentimi karşılamadı. Bu aralar distopya ve ütopyalar dünyasına girmişken 4 temel kitaptan biri olan (Biz, 1984, Fahrenheit 451 ve Cesur Yeni Dünya) Fahrenheit 451'i de okuyayım dedim.
Ütopyalara/Distopyalara giriş kitaplarım Yeni Atlantis ve Ütopya oldu. Sonrasında Otomatik Portakal okudum. Otomatik Portakal keyifli bir roman olmakla beraber sadece bir fikir üzerinden yürüyen bir distopyaydı. Ha iyi miydi evet iyiydi. Ancak Fahrenheit 451 tasavvur etmek istediği dünyayı pekte iyi detaylandıramıyor çok az karakterle dar bir yoldan, bir görevi kitapları yakmak olan bir itfaiyeci üzerinden yürüyor.
Şimdi Cesur Yeni Dünya'yı okumaya başladım bence meramını biraz daha iyi anlatan kolaya kaçmayan, daha geniş ve detaylı bir anlatımla karşılaştım.
Fahrenheit 451 iyi bir fikirle yola çıkmış başarısız bir roman bence.
𝑫𝒖𝒓𝒅𝒖𝒌 𝒀𝒆𝒓𝒆 | 𝑴𝒖𝒓𝒂𝒅 𝑬𝒓𝒕𝒂𝒚𝒍𝒂𝒏
#arkakapak
"Kendi yazdıkları gibi kendi teorilerini de beğenmez Kamuran. Duruma göre,durduğu yere göre değişmektedir gerçek. Bir tarafı tutarken bir de bakmış,karşı fikir daha olası görünüyor.Gerçeği aramak,eleştirmekten bin kat zordur." Keyifle okunan,merak uyandıran üstelik bazı yerleri bir kedinin
Şahane üstü bir eser. Şu aralar hayattan zevk almadığım, başka bir kimliğe yönelmek istediğim bir zamanda kendime örnek alacağım bir karekter Lindaya denk geldim. Hepimiz ahlaklı gibi görünmeye toplumun bize dayattığı kimliklerin hakkını vermeye çalışırız da peki gerçekten bunu istiyormuyuz muamma. Bence yasak ve baskının olduğu yerde özğür
Müjdat GEZEN bu aralar baya popüler. Metin AKPINAR ile birlikte tabi. Çünkü kültür popüler... Tüm düşüncelerini paylaşmam mümkün değil ama bir düşüncesine katılıyorum, herkesi düşüncelerinden dolayı yargılamak acaba benim ne haddime? Ben kimim peki? İnsanları yalnız insan olduğu için sevmek gibi bir huyum vardır benim de. Kimleri kimleri seviyorum. Ne olmuş? Okuduğum kitaplar yüzünden eleştiri almaktan bıktım. Ben Vezir Gambiti'ni bitiriyorum adam altına yazıyor, Risale-i Nur okuyan birinin bunları okuyabilmesine şaşırıyorum. Ben ortalık bulanmasın diye darlıyorum kendimi ve siliyorum. Milleti ekarte etmeyelim, soğumasınlar filan diye düşünüp silmeyim yorumu diyorum ama bence saçmalıyorum. Belki ben her gün en az elli sayfa okuyorumdur senin dediğin kitaplardan? Belki ben artık onu okuduğum için yorum almaktan da bıkmışımdır iyi-kötü? Belki de belki... Müjdat GEZEN'den okumak suçunu da işledim şimdi. Yatacak yerim yok bence. Ama işte bunlar hep bence , sizce. Yargı mercii siz-ben değiliz. Biz geldik gidiyoruz öyle ama bu topluma belli bir şeyler bırakmış insanları eleştirmek de bence bizim haddimize değil.
Müjdat GEZEN'in tanıdıklarını bizde tanıyoruz ama o kendince yazmış. İnsanlara güzel bir yaklaşımı var. Ne güzel....
