rolüm de on satırlık.
— Sahnede oynamak, yaşamak, doyasıya yaşamak istiyorum. Hiçbir yeteneğim yok, rolüm de on satırlık ama yine de bu, günde beş defa çay koymaktan, aşçı kadının fazladan lokma yiyip yemediğine bakmaktan ölçülemez derecede üstün ve asil bir şey. En önemlisi de babamın, sonunda benim de itiraz edebileceğimi görecek olması.
Sayfa 93 - Kız kardeşi, sonunda kabuğunu kırıyor.
Gerçekten korkunç.
— Dadıcığım, bu zamana kadar ne için yaşadım ki ben? Ne için? Sen söyle, gençliğimi mahvetmedim mi? Hayatımın en güzel yılları masrafları kaydetmeyi, çay ikram etmeyi, kapik saymayı, misafir ağırlamayı bilmekle, dünya üzerinde bundan daha kıymetli bir şeyin olmadığını düşünmekle geçti! Dadıcığım, anlasana, benim de insani ihtiyaçlarım var. Ben de yaşamak istiyorum. Oysa beni temizlikçinin birine çevirdiler. Korkunç bir şey bu, korkunç!
Sayfa 51 - Kız kardeşin isyanı.
"Biz bilincindeki anne-babanın sevgisinde hem kendileri hem de çocuk vardır. “Seni sevince benim hayatım daha anlamlı, daha zengin oluyor,” duygusunu yaşarlar ve yaşatırlar. Çocuk hem kendini hem de onları bu sevgide vazgeçilmez görür.
Silinmeye Namzed Şiir
Tahammüle kırgınım, tahammülsüzüm.
Bülbül olup dolaştım heyhat gülsüzüm.
Zindandan farksızım, soğuk ve tenha
Dilbâzların içindeyim, lakin dilsizim.
Çürümüş bir ruhum var, beden târumar.
Uçurumlar kenarında oynarım kumar.
Yusuf kuyulardan olmuş ya Sultan.
Benim naciz yüreğim böyle son umar.
Kalbim idam tahtında, damarlar urgan.
Reva gördü Felek
Yavaşça defterin yapraklarını karıştırdım. İçimde mukavemet edilmez bir merakın gitgide büyüdüğünü hissediyordum. Tek çizgili sahifelerde, iri ve intizamsız harfler, gayet acele yazıldığı belli satırlar vardı. İlk sahifeye bir göz attım, serlevha filan yoktu. Sağ tarafta 20 Haziran 1933 tarihi ve hemen bunun altında şu satırlar vardı:
-Dün
Sayfa 37 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
gerçek hakkındaki bilgim de benim gerçekle olan ilişkimdir
Gerçeği görmek, ayrı bir zekanın değil insanın bütünü nün bir fonksiyonudur: birey düşünme-hissetme-davranma birliği içinde ilerlerken yaşadığı deneyimler gerçektir. Gerçeğe olan bu .yaklaşımda "zekayı daha az değil" insanı daha çok seviyoruz. Berdyaev otobiyografisinde, "Hayatım boyunca bir öğrenci oldum" der "ama evrensel olan gerçeği kendi içimde, özgürlüğümü kullanarak yaparım ve gerçek hakkındaki bilgim de benim gerçekle olan ilişkimdir."
