Bir insana okuma aşkı ve onu tatmin edecek kitap verin; emin olun ki bu adamrnmutlu olacaktır.
eğer bu dünyada savaşın son bulmasını istiyorsanız önce başkasını eleştirmeyi bırakıp kendi sorunlarınıza çözüm arayın
Bir insanı ezmek, bitirmek istiyorsanız, ona en korkunç cezayı vermek gerekir; bu öyle bir ceza ki, en korkunç bir caniyi bile korkudan titretsin; bunun için ona verilecek zorunlu çalışmanın tam anlamıyla gereksiz, manasız olmasını sağlamak yeterlidir.
Duygular, hayatın kendi boşluğu içinde dolaşan hislerdir. Bu duygu denen hisleri şiir haline getirip belirli kalıplar içinde anlatabilmek ise her babayiğidin harcı değildir.
Harcanmış günlerden insana kalan yalnızca yaşadıklarıdır. Bu yaşadıkları kayda değerse onun ruhunda, belleğinde unutulmaz izler bırakır. Günler aynı tonda geçiyorsa hayat çekilmez olmaya başlayacaktır.
Aşk ayrılığı ölümden daha şiddetlidir.İnsanı sersemletip hayattan soğutması bir yana tam bunalımların ortasında bırakır. İnsan bu durumda yapayalnızdır, kimsesizdir, elleri üşümüş, ayakları donmuştur; bedeni, aklı, beyni esrarkeşlere özgü alemlere dalmıştır.
"Ne olur beni bu kadar kolay anlamayın! Biraz düşünün, siyah beyaz algılayıp üzerime etiketler yapıştırarak birtakım çekmecelere kilitlemeyin beni."
Ey benim; Gönlü, temiz; niyeti, halis; Üslubu, kusurlu Cancağızım
Mademki davetin Onadır; Önce gönüle hitap etmelisin.
Bu; sivri dille, davet olmaz. Olsa da, ona icabet eden olmaz.
Bu Ülkenin Gençlerine Tavsiyem:
Senden ne köy olur ne kasaba diyenlere,
İçinizden yüksek sesle haklısın deyin ve ekleyin:
Benden ne köy olur ne kasaba, zira bende büyük bir şehir potansiyeli var.
Sizde de beni inşa edecek kadar yürek, emek
Aşk neydi? Bir kalbin derin nefesler alışı, gözlerin vücut üzerinde gezintisi miydi? Ten kokusuna duyulan arzu, çıplak bir bedeni kendi yüzünde hissetmek mi? Bu aşk kime yakın, hangimize?
Kuşlar gibi uçmayı, balıklar gibi yüzmeyi öğrendik fakat bu arada çok basit bir sanatı unuttuk, insan gibi yaşamak...
Rasgele yaşıyoruz bu dünyayı,rasgele
Doğuşumuz rastgele,
Ölüşümüz rastgele,
Yediğimiz ekmek,içtiğimiz su,sevdiğimiz kız rasgele
Tesadüfler dünyasında yaşıyoruz.
Bir rasgelede gidiyor işte
Hatta
Bir şiirin yazılması rasgele
Türk toplumunun mizaha olan ilgisi sizce zekasından mı ileri geliyor? sorusu üzerine; Ne zekası? Bu milletin yüzde doksan biri 82 anayasasına evet demiştir. Geriye kalıyor yüzde dokuz. Hadi biraz iyimser olalım, ama yüzde altmışı aptal bir milletiz dem
Halkımı sevmediğimden bu halkın değişmesini istiyorum. Halkımı sevsem ne diye halkımın değişmesini isteyeyim.