az önce ucuzluk mağazasının önünden geçiyordum, baktım dışarıda bi' tane hulahop asılı.. mağazanın dışındaki satılık ürünleri içeriye toplayan mağaza çalışanına hulahopu gösterip, "satılık mı acaba bu?" diye sordum.. çalışan, "evet, satılık." cevabını verince de kaç tl diye sordum, çalışan "50 tl." cevabını verince de çalışana; "oha ne kadar uyguna satıyorsunuz daireyi, ben buralarda bir iki yere sordum 2.5 milyon tlden aşağı satılık daire bulamadım." deyince de çalışan bana; "abi galiba espri yaptın ama bugün haftasonu diye mağaza çok yoğundu, çalışmaktan anam ağladı. bir şey almayacaksan beni tutma da dışarıdaki ürünleri toplayayım, mağazayı kapatalım da eve gidip dinleneyim." dedi.
o böyle deyince de üzüldüm, ona; "istersen sana ürünleri içeri taşımanda yardım edeyim, daha çabuk biter." deyince de bana; "yok abi sen galiba az önce anlamadığım bi' espri yaptın bana, genelde sizin gibiler sakar oluyor. şimdi sen bana yardım ederken burada bi' şeyleri kırarsın falan.." dedi ve iki eliyle içinde terliklerin olduğu koliyi kavrayıp mağazanın içine götürdü.. ben de orada bi' an kaldım öyle..
bu arada merak eden olursa terliği 75tlye satıyorlardı.. lol.
Papatya& Yakamoz [9-13]
Papatya Yakamoz'un yazdıklarından çok etkilenmişti. Bu nasıl sevmek böyle, Yarabbi, diyordu kendi kendine. Normal bir insan hiç böylesine bir yorumlama yapabilir miydi? Hoş, Yakamoz'a bunları yazdıran yegane güç, yegane ilham kendisinin de belirttiği üzere Aşktı. Zaten öyle değil midir, şiirden en çok nefret edenlerimiz bir kere
Yakamoz& Papatya_13
Yakamozdan yeni bir mektup gelmişti büyük bir heyecanla açan papatya hemen okumaya başladı.
"Etrafımda diyordu, "Yakamoz, papatyaya, senden önce bir tane bile beni anlayan yoktu." Girdiğim her muhabbet ortamında konu insanlardı: "Şu ne yapmış? Bu kimle çıkmış? Bu bunla ne yapmış?" Bunların hiçbiri umrumda değildi, ay
İnziva
Sen içimde sessiz bir inzivaya çekildin,
Seni sana bir defa sordum!
Senin son bakışlarını,
Beni susturdu...
Anladım ki!
Karşılıksız da olsa,
Seni sevmek güzel bir şeydir.
Seni hiç kimseye anlatamadım;
Duygusal olan kalbimin şiirsel ritmi,
Seni kaleme döktürdü,
Belki birgün okursun,
Ya da okumasın,
Ama bu senin inzivaya çekilmiş hali;
Ben de hep suskun kaldı.
Ben senin merhametsizliğin inzivasın çekiyorum...
Sen ben de hiç kalmadın,
Ama ben seni kendime bıraktım,
Sol yanımı sızlasanda,
Gözyaşlarım hep uzaklarda sel oldu,
Belki karşılığı olmayan bir şiirde seni anlatmak istedim,
Ya da sen buna hiç değmezdin,
Ama kalbime hâkim olamadım;
Nice seven sevdiğine kavuşmadı...
Galiba bu kervanın son yolcusu bir de ben oldum,
Olsun!
Hayat hep sonla mutlu olacak diye bir şey yok.
Ben fazla düşünüyorum galiba
Bu ruhumu delip geçen bir kara veba
Edemiyor ki insan kötü duygularına elveda
Su Kasidesi
Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su
Kim bu denlü dutuşan odlara kılmaz çâre su
(Ey göz! Gönlümdeki (içimdeki) ateşlere göz yaşımdan
su saçma ki, bu kadar (çok) tutuşan ateşlere su fayda
vermez.)
Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Yâ muhît olmış gözümden günbed-i devvâra su
(Şu dönen gök kubbenin rengi su rengi midir; yoksa
Su Kasidesi
Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su
Kim bu denlü dutuşan odlara kılmaz çâre su
(Ey göz! Gönlümdeki (içimdeki) ateşlere göz yaşımdan
su saçma ki, bu kadar (çok) tutuşan ateşlere su fayda
vermez.)
Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Yâ muhît olmış gözümden günbed-i devvâra su
(Şu dönen gök kubbenin rengi su rengi midir; yoksa
Yine akşam oldu,
Yalnızlık omuzlarıma çivisini çaktı yine,
Uzaklık aynı gerçi,
Heryerdeyken olan uzaklığın pek değişmedi,
Yine akşam oldu orda olduğu gibi,
Görebiliyorum seni burdan da,
Aynısıydı ordayken de,
Uzaklıktan korkmuyorum belki de,
Orada da aynıydı uzaklık gerçi
Donuklaşmış oldu artık bu,
Bir o kadar da hüzünlü romanlar gibi,
Galiba ben baştan kaybetmişim,
Belki de ben baştan kazanmışım, insanlık kaybetmiş...
Sezai Karakoç
Her İşin Başı İslâm
Muaz Ibni Cebel Radiyallahu Anh’den rivayet edildiğine göre Rasûlullah Sallallahü Aleyhi Vesellem şöyle buyurdu:
“- Tamamıyla işin aslını (başını, temelini) haber vereyim mi sana?”
“- Ver, Ya Rasûlallah!”
“- İşin başı (aslı) İslâm’dır...” ( Tirmizî, İman 8; İbn Mâce, Fiten 12; Ahmed b. Hanbel, Müsned, V, 231, 236, 237)
Her şeyin temeline İslâm’ı
Güüüü naaay dıııın
İnsan 5 yaşına gelmeden anlıyor; açlığın öldürdüğünü, soğuğun dondurduğunu, ateşin yaktığını...
Sevgisizliğin insanın canını acıttığını...
Duyguları, nesneleri, kişileri, çevresini tanıyor.
Her şey ona çok büyük görünüyor:
Ev, masa, anne, baba...
10'una gelmeden oyunla, sayılarla, harflerle tanışıyor. Azgın bir iştahla öğreniyor. Kız ya da