Aynen öyle..
‘Ve bazen de hiç gelmeyenleri özler. Gelmeyen biri özlenir mi hiç? Belki de en çok onlar özlenir, ne bileyim? Bu hissi ancak yaşayanlar bilir. Onlar başka özlenir. Hiç gelmemiştir onlar. Hatırlanacak ne bir duygu ne de bir iz vardır onlardan ama yoklukları bir yanını yakar adamın.’
Sayfa 15 - Destek YayınlarıKitabı okudu
İnsan hep gidenleri özler. Bırakıp gidenleri. Gerisindekocaman bir boşluk bırakanları. Anılarıyla acıtanları, kendisinden alıp gittikleriyle yakanları çok özler.
Ve bazen de hiç gelmeyenler. Gelmeyen biri özlenir mi hiç? Belki de en çok onlar özlenir, ne bileyim? Bu hissi ancak yaşayanlar bilir. Onlar başka özlenir. Hiç gelmemiştir onlar... Hatırlanacak ne bir duygu ne de bir iz vardır onlardan ama yokluklar bir yanını yakar adamın.
Sayfa 15 - Destek YayınlarıKitabı okudu
İnsan hep gidenleri özler. Bırakıp gidenleri. Gerisinde kocaman bir boşluk bırakanları. Anıları ile acıtanları, kendisinden alıp gittikleri ile yakanları çok özler.
Ve bazen de hiç gelmeyenleri özler. Gelmeyen biri özlenir mi hiç? Belki de en çok onlar özlenir, ne bileyim? Bu hissi ancak yaşayanlar bilir. Onlar başka özlenir. Hiç gelmemiştir onlar... Hatırlanacak ne bir duygu ne de bir iz vardır onlardan ama yoklukları bir yanına yakar adamın.
Gidenlerin anıları acıtır. Ama hiç gelmeyenlerin özlemleri başkadır, tanımlayamadığımız bir boşluk bırakır insanın içinde. Sebebini bilmeyince ilacını da bulamazsın. Cümlelerin sonu gelmez, cümlenin ortasında çekip gidesin gelir. Ona gidesin gelir, hiç gelmeyene. Hayatındaki tüm eksiklikleri ona yorarsın, "O gelmiş olsaydı bunlar olmazdı" dersin.
Yanımızda olduğu halde bize bunca uzak gelen insanlar varken hayatımızda, hiç duymadığımız o birinin muhabbetine ihtiyacımızın olması çok acı.
Çevremizdeki muhabbet edemediğimiz insanlardan çok uzaklara ihtiyacımız var bizim. Henüz tanımadığımız bize iyi gelecek insanlara ihtiyacımız var.
Sayfa 13 - destek yayınlarıKitabı okudu
Ve bazen de hiç gelmeyenleri özler. Gelmeyen biri özlenir mi hiç? Belki de en çok onlar özlenir, ne bileyim? Bu hissi ancak yaşayanlar bilir. Onlar başka özlenir. Hiç gelmemiştir onlar...Hatırlanacak ne bir duygu ne de bir iz vardır onlardan ama yoklukları bir yanını yakar adamın.
Gelmeyen biri özlenir mi hiç? Belki de en cok onlar özlenir, ne bileyim? Bu hissi ancak yaşayanlar bilir. Onlar başka özlenir. Hiç gelmemiştir onlar... Hatırlanacak ne bir duygu ne de bir iz vardır onlardan ama yoklukları bir yanını yakar adamın.
Sayfa 13Kitabı okuyor
"ömrüm boyunca hep dışarıdan içeriye baktım."
Bu hissi yaşayanlar bilir ; dışarıda olmayı, kendi içine girmek için saatlerce kendi kapının önünde beklemeyi, eşiği, ayazı, ebedi bahçeden uzakta kalışı, balkondan evini izlemeyi.
Ve bazen hiç gelmeyenleri özler. Gelmeyen
biri özlenir mi hiç ? Bellide en çok onlar öz
lenir ne bileyim ? Bu hissi ancak yaşayanlar
bilir . Ondan başka özlenir . Hiç gelmemiştir
onlar . Hatırlanacak ne bir duygu nede bir iz
vardır onlardan ama yoklukları bir yanını ya
kar adamın.
Sayfa 13 - Destek Yayınları
Hız çağında yaşamak ve filozof kırlangıcın sor(g)usu
Sabahattin Ali, kitap yazma âdetleri olsaymış “yazacakları kitaplar muhakkak ki üniversitelerde okutulur” olacağını düşündüğü kırlangıçlardan ikisinin, söğüt dalındaki konuşmalarıyla özünde aşk olan bir ‘yaşam felsefesi’ kurguladığı “Kırlangıçlar” (Varlık, 1.3.1935) başlıklı öyküsünde, karşı
İnsan hep gidenleri özler. Bırakıp gidenleri. Gerisinde kocaman bir boşluk bırakanları. Anılarıyla acıtanlar, kendisinden alıp gittikleriyle yakanları çok özler.
Ve bazen de hiç gelmeyenleri özler. Gelmeyen biri özlenir mi hiç? Belki de en çok onlar özlenir, ne bileyim? Bu hissi ancak yaşayanlar bilir. Onlar başka özlenir. Hiç gelmememiştir onlar.. Hatırlanacak ne bir duygu ne de bir iz vardır onlardan ama yoklukları bir yanını yakar adamın.
Sayfa 15