İnsan hep gidenleri özler. Bırakıp gidenleri. Gerisinde kocaman bir boşluk bırakanları. Anılarıyla acıtanları, kendisinden alıp gittikleri ile yakanları çok özler.
Ve bazen de hiç gelmeyenleri özler. Gelmeyen biri özlenir mi hiç? Belki de en çok onlar özlenir, ne bileyim? Bu hissi ancak yaşayanlar bilir. Onlar başka özlenir. Hiç gelmemiştir onlar. Hatırlanacak ne bir duygu ne de bir iz vardır onlardan ama yoklukları bir yanını yakar adamın.
Sayfa 13Kitabı okudu
_Az yemek, az uyku, az konuşmak ve herkesle düşüp kalkmamak. İşte doktora ihtiyaç olmaması için yapılması gerekenler bunlardır.
_Az ye! Yedikten sonra hazmoluncaya kadar başka bir şey yeme! Zira şifa yemeğin hazmolunmasındadır. İnsanın sağlığını bozan yemek üzerine yemek yemektir. Tıp ilmi ki beyte sığdırılmıştır. Ve söylemenin güzeli de kısa
"İnsan hep gidenleri özler. Bırakıp gidenleri. Gerisinde kocaman bir boşluk bırakanları. Anılarıyla acıtanları, kendisinden alıp gittikleriyle yakanları çok özler.
Ve bazen de hiç gelmeyenleri özler. Gelmeyen biri özlenir mi hiç? Belki de en çok onlar özlenir, ne bileyim? Bu hissi ancak yaşayanlar bilir. Onlar başka özlenir. Hiç gelmemiştir onlar... Hatırlanacak ne bir duygu ne de bir iz vardır onlardan ama yoklukları bir yanını yakar adamın."
Sayfa 13 - Destek YayıneviKitabı okudu
Lev Tolstoy’un Anna Karanina romanı şöyle başlar: “Bütün mutluluklar birbirine benzer fakat mutsuzluğun kendine has bir hikayesi vardır.” Her mutsuzluğun kendi içinde uzun, lirik ve kekremsi bir hikayesi vardır. O hissi yalnızca yaşayanlar bilir. Yargılamamalı kimseyi bu yüzden.
Platon'un idea'ları gibi kimsenin görmediği bir prototipler , gündeme getirenlerin vicdanını rahatlatıyor olabilir ancak bir suçluluk duygusu doğurduğu da kesin. İnsanda eksiklik hissi yaratıyor ve bu hissi ancak başkalarına yansıtarak üstümüzden atabiliyoruz. "Eğer dedikleri gibi ben bile bazen ahlaksız hareketler yapıyorsam, kim bilir Ahmet ne haltlar karıştırıyordur?"bu tip bir yansıtma içeride ve dışarıda mihrak aramaya itiyor bizi. Dış mihrakların bundan haberi olmadığından bir problem yok ama"içimizdeki İrlandalı"arayışının artık herkesi yorduğu ortada.
Sayfa 57Kitabı okudu
Kaderi bir yazılanların ruhları Kalu Bela'dan beri tanışır . Zira bazı ruhlar evvelden aşinadır birbirlerine . insan kaderinde yazılı olanı gördüğü an tanır , hisseder . Ömründe ilk defa görse bile yıllardır tanıyor hissi verirmiş . Yaşayanlar bilir , bu mukaddes hissin ne derece güzel , ne derece değerli bir emanet olduğunu ...
Gelmeyen biri özlenirim hiç?
Belkide en çok onlar özlenir, ne bileyim? Bu hissi ancak yaşayanlar bilir. Onlar başka özlenir. Hiç gelmemiştir onlar… Hatırlanacak ne bir his nede bir iz vardır onlardan ama yoklukları bir yanını yakar adamın.
Hikmet Anıl Öztekin