Bir çocuğun büyük şehir ortamıyla uyumlu ve mutlu bir ilişki kurması dolasıyla ileride olgun bir insan olarak bu çocukluğu hatırlamaktan keyif alması, o kadar da sık rastlanan bir durum değildir…
Mescid-i Aksa'yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yeraltı nehr çağlıyordu
Gözlerim yollarda bekler dururum
Nerde kardeşlerin diyordu bir ses
İlk Kıblesi benim ulu Nebi'nin