"insan bir öfke anında arkadaşını, bir buhran dakikasında kendini öldürebildiği gibi, aşk denen hastalığın şiddetlendiği bir sırada da istikbalini, halini, mazisini, her şeyini feda edebilir."
Tehdidini savurdu. Cevher Ağa ile beraber başmabeynci ve başkâtip bu haberi Abdülâziz'e götürmek için saraya vardılar. Abdülâziz halini düşünüyor ve buhran içinde elim dakikalar geçiriyordu. Arada:
- Beni Sultan Selim'e döndürdüler! Ben kimseye ne ettim? diyerek zihninden geçenleri yanındakilere ifham eyliyordu. Sonra Pertevniyal Sultana hitaben:
- Validem! Bu işi kim etti bana, bilir misin?
Diye sual etti. Validesi de:
- Avni Paşa etti!
Cevabını verdi. Sultan Aziz:
- Yalnız Avni Paşa etmedi! Hoşunduk Koca Rüştü Paşa, hoşunduk Ahmet Paşa...
Dedi ve ağlamağa başladı.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Tüm gezegen tek bir ruhtan daha büyük bir ıstırap içinde olamaz. İnanç - benim görüşüme göre - bu nihai ıstırapta bir sığınaktır. Bu ıstırap içinde kalbini daraltmak yerine açması için verilen kişi, kurtuluşun araçlarını kalbinde kabul eder.
Sayfa 75Kitabı okudu
Onlar bizim Allahımzı da dəyişiblər; əllərində nə varsa, hamsını bizə qarşı işlədirlər. Allah insanı yaradanda özü kimi yaradıbdır, indi ki, insan Allaha oxşayır, Allah da gərək insana oxşasın. Biz Allaha deyil, vəhşi heyvanlara oxşayırıq. Kilsədə bizə göstərilən Allah deyil, xortdandır.... Allahı dəyişmək təzələmək lazımdır . Bizim ruhumuzu öldürmək üçün Allaha böhtan və iftira donu geyindiriblər, onun surətini eybəcər hala salıblar...
Sayfa 70Kitabı okudu
Anneciğim
Ak saçlı başını alıp eline,
Kara hülyalara dal anneciğim!
O titrek kalbini bahtın yeline,
Bir ince tüy gibi sal anneciğim!
Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,
Gecenin ardında yine gece var;
Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,
Yaşlı gözlerinle kal anneciğim!
Gözlerinde aksi bir derin hiçin,
Kanadın yayılmış, çırpınmak için;
Bu kış yolculuk var, diyorsa için,
Beni de beraber al anneciğim!...
'' Necip Fazıl Kısakürek ''