Bukowski der ki: İnsanlar kandırılmak istiyor. Gerçeklikten, yaşamaktan korkuyorlar çünkü. Bu yüzden hep televizyon, izleyip fal baktırıyorlar. Onlara yalan söylerseniz sizi severler, en çok sizi severler. Gerçekleri hatırlatırsanız sizden uzaklaşırlar, bazen nefret bile ederler.
Charles Bukowski ' ye göre çirkin olmak şanstır .
Der ki ;
Çirkin olduğun için talihlisin . Biri sana ilgi gösterirse başka bir nedeni olduğunu biliyorsun .
• Charles Bukowski'ye göre çirkin olmak şanstır.
Der ki;
"Güzellik bir bok değil, uçar. Çirkin olduğun için talihlisin.
Biri sana ilgi gösterirse başka bir nedeni olduğunu biliyorsun..."
• 
Charles Bukowski
Bukowski der ki:
İnsanlar kandırılmak istiyor. Gerçeklikten, yaşamaktan korkuyorlar çünkü. Bu yüzden hep televizyon, izleyip fal baktırıyorlar. Onlara yalan söylerseniz sizi severler, en çok sizi severler. Gerçekleri hatırlatırsanız sizden uzaklaşırlar, bazen nefret bile ederler.
Bukowski der ki: İnsanlar kandırılmak istiyor. Gerçeklikten, yaşamaktan korkuyorlar çünkü. Bu yüzden hep televizyon, izleyip fal baktırıyorlar. Onlara yalan söylerseniz sizi severler, en çok sizi severler. Gerçekleri hatırlatırsanız sizden uzaklaşırlar, bazen nefret bile ederler.
Cemal Süreya
Senin çelme taktığın yerden başlıyorum hayata. Varsın yara içinde kalsın dizlerim; yüreğim kadar acımaz nasıl olsa.
Şems-i Tebrizi
Düzenim bozulur,
Hayatımın altı üstüne gelir diye endişe etme.
Bukowski der ki: insanlar kandırılmak istiyor. Gerçeklikten, yaşamaktan korkuyorlar çünkü. Bu yüzden hep televizyon izleyip fal baktırıyorlar. Onlara yalan söylerseniz sizi severler, en çok sizi severler. Gerçekleri hatırlatırsanız sizden uzaklaşırlar,bazen nefret bile ederler.
"Sana buraya bazı şeyler koyuyorum. Yol boyunca aklında olsun. lazım olursa açar okursun. Olmazsa da olsun, bir zararı yok, burada dursun."
Birhan Keskin, fakir kene
"Sabahları kitap mürekkebinin kokusunu içime çekmeyi severim."
Bu nasıl “kavga”
Bahara söyle güneş toplasın, sabaha kalmaz yanındayım…
Korkularımı anlatacağım ilk önce:
Dizimin kanadığı ilk günü; sevmeye yeltendiğim ve sevilmediğimi anladığım ilk günü; acının korkuları kuşattığı ölesiye savaştığı o ilk günü
Sonra diyeceğim:
Acı korkuları yenmişti
Ruhumun kederden gözleri kararmış, körlüğüne birkaç cenaze bile vermişti
Değişmişti çocukluğumun yazgısı
Sevmeyi bilmeyenlerin meyhanesinde çıraklık yapmıştı sadece…
Bir parça ormanda yürür, denize çıplak gireriz sonra
Sonra içeriz bak!
Karıştırmadan birkaç duble rakı veya şarap
Sen anlatırsın ha!
Öyle özledim ki bana bir şeyler anlatmanı…
Bana kurşunların ağırlığından bahseder, savaşın yaşanmış tüm acıları kustuğunu anlatırsın
Acı yaşandıkça korkusuz sanar ya insan kendini, işte o illüzyona nasıl küfrettiğini anlatırsın
Sonra bir Bukowski pervasızlığı sarar ruhunu, iki afilli cümle parlatırsın: "Çamur yer, şekeri sevmem. Nerede lan benim viskim!"
Der
Ardından bi şarkı patlatırsın
Dağ yeşerir...
Charles Bukowski' ye göre çirkin olmak şanstır.
Der ki ;
Güzellik bir şey değil, uçar.
Çirkin olduğun için talihlisin.
Biri sana ilgi gösterirse başka bir nedeni olduğunu biliyorsun.
Bukowski der ki , Ateşin gölgesi yoktur .
O yüzden insanın içindeki yangını dışarıdaki göremez.
Bukowski der ki:"Benim atlamayı düşündüğüm Balkonlarda siz pazar kahvaltıları yapıyorsunuz. Hayat hiç adil değil..."
Ona kendi sözüyle cevap vermek istiyorum: "Yaşamak zor iş, bol şans..."