imanın yedinci şartıydı seni sevmek
insan nasıl vazgeçer kollarında kendinden kendin den bile vazgeçtiğinden ,beklide vazgeçtiğin kendindi , olmak istemediğin ,insan nasıl ihanet eder yada ihanet ettiğin kendindi o kollarda eriyen hayaller kuran kadındı savaştan kaçmış bir er kadar korkak, sonra yenildim diye inleyecek kadar alçak; bana yorgun argın baktın ya. bana canım yanıyor
Gençken daha iyiydi; arayış içindeydim. Geceleri sokakları dolaşırdım... kaynaşırdım, dövüşürdüm, arardım... Hiçbir şey bulamadım. Kadınlara gelince; her kadın bir ümitti ama çok sürmedi. Durumu hayli çabuk kavrayıp RÜYALARIMIN KADINI’nı aramaktan vazgeçtim; kabus gibi olmayan bir kadın kabulümdü.
Gömleklere baktım. Bir tane bile bulamadım. Geri zekâlılar tarafından tasarlanmışlardı sanki. Vazgeçtim.
Sayfa 25Kitabı okudu
"Bulamadım. Vazgeçtim zaten çözmekten. Yeni İstanbul’un bulmacaları oldum olası zordur."
Sayfa 9 - Destek YayınlarıKitabı okudu
Ben sende ne anlama geldiğini hiçbir sözlükte bulamadım sevgilim
Önce hislerimi kaybettim ve derken seni...
Ben seni anlamaya sana hak vermeye çalışmaktan sevmeye fırsat bulamadım seni...
En sonunda seni anlamaktan seni anlamaya çalışmaktan seni kaybetmeye korkmaktan vazgeçtim....
Sayfa 79Kitabı okudu
Lol! :)
“Gençken daha iyiydi; arayış içindeydim. Geceleri sokakları dolaşırdım... kaynaşırdım, dövüşürdüm, arardım... Hiçbir şey bulamadım. Kadınlara gelince; her kadın bir ümitti ama çok sürmedi. Durumu hayli çabuk kavrayıp RÜYALARIMIN KADINI’nı aramaktan vazgeçtim; kabus gibi olmayan bir kadın kabulümdü."
Ankara’yı çok severim
Gittin mi diye sorsanız, otogarında ayranla beraber bir simit yemişliğim var. Peki bu ilgimin kaynağı nedir? Tek bir şey dışında sevilesi hiç bir şeyi olmayan bir şehirde aşık oldum ben. Aşk kelimesini pek sevmem ama tabir bulamadım şimdi. Ben İstanbul’da yaşıyorum. Bahsi geçen şehre de gidip gelirken en uzun molalar Ankara’da veriliyor. Yine bir seferinde gece sularında Ankara garında efkar dağıtırken Ahmet Arifin bir kaç mısrasına denk geldim. Anlam veremedim. ne vardı Ankara’da bu kadar sevilecek. Bir başka seferinde aynı şiiri ararken Yilmaz Erdoğanın Ankara adlı şiirine denk geldim. Bu büyü bütünüyle beni içine çekiyordu. Hiç gidip gezmek görmek gelmedi aklıma. Kavuşulmayan bir sevgili gibiydi adeta. Hiç bir güzelliğini görmemiştim sadece sevmekle yetindim. Bir süre sonra Ankara’ya yolumu düşüren bütün sebepler ortadan kalktı. Bir kaç defa Ankara’ya gitmeyi düşündüyse de vazgeçtim. Bazen manzarayı uzaktan seyretmek içinde yaşamaktan hatta onunla birlikte manzara olmaktan daha göz alıcı olabiliyor.
Ahmed Mahmud Öksüz