insanının ‗Lâ ilâhe illallâh‘ konusunda
düşmüş olduğu ikinci hata Allah‘tan başkasına duâ etme, dilek
ve isteklerini Allah‘tan başkasına arz etme noktasındaki hatadır.
Oysa Lâ ilâhe illallâh demek, aynı zamanda ―Allah‘tan Başka
Duâlara Karşılık Veren Yoktur‖ demektir. Bir insan Lâ ilâhe
illallâh dediğinde, ―Ya Rabbi! Ben senden başkasına duâ etmem,
senden başkasından istemem, senden başkasından talepte bulunmam.
Benim isteklerime cevap verecek olan sadece sensin.
Sensin duâ ve dileklerime karşılık verecek olan demiş olur.
Rabbimiz şöyle buyurur:
“Bana duâ edin, size karĢılık vereyim.” (Mü‘min Sûresi, 60)
“O‟ndan başka duâ ettikleri onlara hiç bir şeyle karşılık
veremezler.” (Ra‘d Sûresi, 14)
Kimim Ben?
Neden korkuluyor? Kendimi iyi ifade etmemden mi? Dili çok düzgün kullanarak hakimleri zor durumda bırakıp dosyalardaki eksikler, soruşturmanın zayıflığı gibi konularda rahatsız edici itirazlarda bulunmamdan mı? Onları bu kadar endişelendiren nedir? Başlarına iş açacak açıklamalarda bulunmam, adli makamların tutarsızlıklarını gözler önüne sermem mi? Yoksa kendi yasalarını hiçe sayan yargıç kılığında iş birlikçi küçük burjuvaların ideolojisini oluşturan basit düşüncelerinin diyalektiğim karşısında zayıf düşeceği fikri mi? Ayan beyan görünen ikilemlerinin kaynağını yetersizliklerinde bulmaları mı? Adalete bağlı bu insanlar, dili bir silah haline getirip kendimi siyasi tutuklu olarak savunmamdan, hapiste olmama rağmen korkuyorlar. Dili, sistemi eleştirmek, daha da kötüsü İslami Devrim'in kötü(!) örneğini yaymak için kullanma ihtimalimde var.
Sayfa 29
''Ben tahmin yürütmem. İşin içinde insan denen varlık varsa varsayımlarda bulunmam. Çünkü o kadar çok şaşırtırlar ki sizi.''
Sayfa 173 - Martı Yayınları
Sherlock Holmes
Hayır, hayır; ben hiç tahminde bulunmam. Tahmin kötü bir alışkanlıktır... İnsanın mantıklı düşünme yeteneğini bozar.
Bana karşı davranışların yapmacık ve yalandan başka bir şey olmadığı kanısına varınca, bir aşırı uçtan başka bir aşırı uca geçmekte gecikmedim. Çünkü, insan doğal durumundan bir kez çıkmayagörsün; artık onu hiç bir şey tutamaz. O andan sonra, insanlardan iğrendim ve bu konuda onlarınkiyle sanki yarış eden istemim beni
benzerlerimden öyle uzaklaştırdı ki, insanların başka herhangi bir özellikleri bunu başaramazdı. Ama, ne yaparlarsa yapsınlar, bu yılgınlık nefret derecesini bulamaz. Beni egemenlikleri altına almak için benim egemenliğim altına nasıl girdiklerini düşündüğüm zaman, insanlara gerçekten acıyorum. Ben mutsuzsam onlar da mutsuzdur ve ne zaman kendimi çözümlesem, onların acınacak bir durumda
bulundukları yargısına varırım. Bu yargıda, belki gururun da etkisi var; onlardan nefret etmeye gönül indirmiyorum; onları olsa olsa adam yerine koymam. Bundan başka kendimi, başkasını sevmemeye yönelemeyecek denli çok severim. Sevmemek, yaşamımı daraltmak, sınırlamak olur. Kaldı ki ben daha çok bütün dünyaya yayılmak isterdim.
Onlarla uğraşırsam, huzurlarında bulunduğumda, istemeyerek bulunurum; yoksa düşünerek değil.Nitekim görmediğim zaman yok gibidirler.
Adalet duygusundan yoksun bulunmam için manevi olarak ölmüş olmam gerekir; oysa, kötülük ve adaletsizlik beni hâlâ çileden çıkarıyor; başkalarına karşı kendini gösterme ya da beğendirme kaygısı taşımayan tek bir erdem belirtisi bile beni sevindirir, gözümü yaşartır. Ama, onu kendim görüp değerlendirmeliyim;
çünkü başıma gelenden sonra, insanların herhangi bir konuda verdikleri yargıyı kabul etmek ve başkasının gözüyle bir şeye inanmak, delilik olur.
Sayfa 25 - Fransızca'dan çeviren: Reşat Nuri DARAGO Yayına hazırlayan: Egemen Berköz Dizgi: Yeni Gün Haber Ajansı Basın ve Yayıncılık A.Ş. Baskı: Çağdaş Matbaacılık Yayıncılık Ltd. Şti. Temmuz 1999
Ben tahmin yürütmem.İşin içinde insan denen varlık varsa varsayımlarda bulunmam. Çünkü o kadar çok şaşırtırlar ki sizi.
Sayfa 175Kitabı okudu