Sanıyor musun ki sevdiklerimiz ölünce bizi gerçekten de terk ederler? Zora düştüğümüzde onları her zamankinden de berrak bir sekilde hatırlamadığımızı mı sanıyorsun? Baban senin içinde yaşıyor Harry ve ona ihtiyacın oldugu zamanlarda kendini açıkça gösteriyor.
Ama o andan sonra, Hermione Granger arkadaşları oldu.
Bazı olaylar vardır, dostluklara yol açar, dört metre boyunda bir
ifritin canına okumak da öyle bir olaydı işte.
Son iki gecedir, uykumda senin sözcüklerini duyuyorum. Sesini duyuyorum ve bu, şarkı söylemek istememe sebep oluyor. Unuttuğumu sandığım şeyleri hatırlıyorum. Ailemi korkutan ve bunama belirtilerini araştırmalarına sebep olan, tuhaf anlarda gülümsüyorum. Tanıdığım kız, son gördüğümde paramparçaydı; kendine böyle bir hayat kurduğunu öğrenmek, benim hayat görüşümü derinden sarstı. Dünya merhametli bir yer olmalı. Sana ve kızına iyi bakmış. Bunun beni ne kadar mutlu ettiğini tahmin bile edemezsin. Dolaylı olarak. Daha fazla yazamayacağım. Bu yüzden, tereddütle soruyorum; Postman’s Parkı. Perşembe. Öğlen?
Sana ait olan, Boot X