Yankılar: 12 Aralık 1975 tarihli birçok gazete Atsız'ın ölüm haberini veriyordu. Milliyet, Haber ve Cumhuriyet'te kısaca. "Gazeteci, yazar ve şair Nihal Atsız, dün akşam İstanbul'da hayata gözlerini yummuştur. 70 yaşında vefat eden Atsız, evli ve 2 çocuk babasıydı. Cenazesi yarın toprağa verilecektir." Ve arkadan
"İnsan kendisiyle yetinmeyen tek varlıktır. Kuş sadece kuştur, çoğalır ve uçar. Ağaç sadece yeşillenir ve meyve verir. İnsan başkadır, hayal etmeyi öğrenmiştir. Var olanla yetinemez."
Ateşe dayanabileceğin kadar günah işle.
Her geçen dakika bizi daha fazla yaklaştırıyor Rabbimizin bizim için takdir ettiği sürenin sonuna.
“Yaşamak çok nadir bir şeydir. Çoğu insan sadece var olur”
Onun da kendi acısını tatmasını, böylece kalbindeki yarayı daha iyi anlamasını istedi.
İnsan ne kadar bilinir ki, Doktor?
Sen vücutlarını yarıp kalbini, ciğerini gördüğün hastalarını bilebildin mi?..
Tesadüf beni senin karşına biraz geç çıkardı.
Aşıklık davasında bulunmak kolaydır, fakat ona delil ve bürhan lazımdır; bu iş kendi kendine gelin güvey olup da kendi nefsinde kemâl dikizleme işi değildir.
1956: Kısıtlı Faaliyetler
1956 yılında Ocak gazetesinde yayımlanan bir iki yazısı hariç Atsız'ın sessizliği devam etmektedir. Hatta 1954 yılında 3 Mayıs'ı anmak üzere Yıldız Parkı'nda yapılan kır gezisine dahi katılmamıştır. Ancak 1956 yılında 3 Mayıs vesilesiyle yapılan bir salon toplantısına katılır. Toplantı 05 Mayıs Cumartesi
, hem bildiği hem bilmediği, hem çok sırlar açığa vuran hem de hiçbir ipucu vermeyen bir eşikteydi. Söz söyleme zamanı değildi, ikisi de bunu anlıyordu.
"İnsan, iç geçirirken verdiği soluktan ibarettir."
İçimden gelen bir aşk heyecanıyla onun gözlerini arıyorum. "Benim ilk insanım" diyorum. "Burada aşkları uğruna Serendip'e indirilen Âdem ile Havva gibi sevişelim. Uzat bana yüzünü. Seni, dünyanın ilk erkeğini, aşkının kanatlarına takıp cennetten çıkaran ilk kadın gibi seveyim..."
Sayfa 255 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu