Ben ümitsiz aşklar için yaratılmışım
Ayrılıklar için, sonsuz kederler için
Ne zaman ta derinden sevsem bir kadını
Ezilmeli yeni açmış gülleri kalbimin
En güçlü zehir olmalı aşk dediğin
Alkol gibi damarlarıma yürümeli
Sarmalı her yanımı gece olunca
İçimde bir çıbancasına büyümeli
İnsan sevince her gün bir kez ölmeli
Her gün bir başka yerine saplanmalı o kurşun
Yollara düşmeli, perişan deli divane
Erimeli potasında o garip var oluşun
Artık uzak bir anıdır huzur ve sükun
O büyük yangın başlamışsa yürekte
Bir gün gelir de bu çaresizliğin
Aranır bütün tesellisi ölmekte
O yerde sevilmek de yalan sevmek de
Nereye baksan dizboyu karanlık
Boşuna bir ışık arama göklerde
Her şeyinle aşkın içindesin artık
Böyle gitgide derinlere çeker o bataklık
Orada ölümsüz olur nice kara sevdalı
Sevmek, hiç sevilmeden; korkunç güzel
Aşk dediğin karşılıksız olmalı.
-Ümit Yaşar Oğuzcan
Ölü Aşklar Derneği
En büyük düşmanımız sıradan olmak, olağan yasamak ve bunun farkına varamamak.
Sayfa 124Kitabı okudu
Şahane Serseri
Yolumdan çekil yavrum,
bağlasalar duramam,
demir âsâa, demir çarık dedim,
neyleyim!
Yolculuk dedim,
ağaçlara tünedi yine akşam kargalarla bir,
rüzgar kendini yerden yere vuruyor,
kırık dökük yıldızlar belirdi uzaktan,
Hangi eve
Başımızı soktuysak
Yer yerinden oynadı
Aşkımızdan
Büyük aşklar
Eve sığmaz diye
Bir şair sözü vardır da
Ondan
Özdemir Asaf
Hayat kimse için kolay değil elbet.Bu evde ise hayatın zorlukları yüzünden her birimiz duygusal olarak ağır yükler,yaralar taşıyoruz.Günün birinde tasasız ve genç bir kız bir anda ailesine bakmakla yükümlü olduğunda,ortanca çocuk henüz kendisi de küçük olmasına rağmen evin tek erkeği olarak bazı sorumluluklar hissetse bile elinden bir şey gelmediğinde,evin en küçüğü bir günde anne babasını kaybedip de kendini korumak için etrafına sert bir kabuk ördüğünde bu duyguların açtığı yaraları taşımak,ara sıra birlikte ağlamaya ihtiyaç duymak çok normal değil midir?
Hayatımın zor olduğunu düşündüğüm zamanlarda aileme bakıyorum.Büyük kayıplar yaşadığımı,onların yerini asla dolduramayacağımı biliyorum ama yalnız olmadığım için uyandığım her yeni güne umutla başlayabiliyorum.Birbirimizi bu kadar sevdiğimiz için ne kadar şanslı olduğumu biliyor,onlar için her türlü fedakarlığı yapmaktan asla çekinmiyorum.Ailemi çok seviyorum ve onlar için yaşıtlarımın yaptığı birçok şeyden vazgeçmiş olmaktan pişmanlık duymuyorum.Bazen beni zor duruma sokacak yüksek bir fatura için kızabilirim,bazen her şeyle ilgilenmek zorunda olduğum için çok yorulabilirim.Bütün bunlar için kendimi suçlu hissettiğimde kardeşlerimin etrafımda pervane olup sevgi ve desteklerini sunarak yanımda durmaları ve ne olursa olsun her zaman birbirimize kenetleneceğimizi bilmek,hayatın her zorluğunu aşılabilir kılıyor.
Yalancı aşklar sokağı
Sayfa 258 - Mısra'dan... >3Kitabı okudu
