Her şey yeni her şey çeliktendi; çelikten güneş, çelikten ağaçlar , çelikten insanlar. Derken bir deli "ateşin zincirlerini kırdı" ve her şey tekrar yok oldu...
Öz olarak insanoğlunun ruhu hep aynı olmalıydı. İyiler,açıkça görülüyor ki, daha az iz bırakmıştır. Ve yavaş yavaş anlamaya başlıyorduk ki tüm tarihi yanlış yorumlamıştık.
Farklılık, başkalıktan farklı olarak pozitiftir. Bugün her yerde negatiflik ortadan kayboluyor. Her şey düzleştirilerek tüketim nesnesine dönüştürülüyor.
Kurt insanın yüreğindedir. Yürekte aramak gerekir onu. Yaşam karşısında uyanıklıktan ışık dışına kaçışa götüren bu ölümcül oyunu izlemek ve anlamak gerekir.