İyi geceler... +3
Şehrin hayaletidir saat kuleleri. Zamanı tutarlar. Geçmesin diye değil, yitip giden ömürlere gadirlik olsun diye kaydını alırlar şehirlerin, öyle yüksekten. Zamanın heybetiyle kibirli bir duruşları vardır şehrin orta göbeğinde. Hani nereden baksan birazda kabadayıcadır bu duruş. Haklıdırda kabadayılığında, kimsenin sahip olamadığı, herşey için tükenen bir şeyin muhasibidir kendileri. Tükenmeyen zamanda, tükenen insanlara nispet ederler. Kaç cenaze gördüyse, bir o kadar da doğuma vurmuştur çanları. Canları alınanlara inat canlananlara başlatır tik takları. Maratonda zamanı tutan hakemdirler adeta ama galibi yoktur bu yarışın. Herkes kendi derecesini yaparken o sadece sayar; tik tak, tik tak. Haydi yaşa, haydi öl, sırada ki... Şehrin delikanlı silüetidir, dikilir öylece, seyreyler alemi. Benim doğum kaydımın şahidi, şehrimin kabadayısı, Beşiktaş muhafızı Yedi - Sekiz Hasanpaşa tarafından 1894 tarihinde yaptırılmıştır. ... tarihinde ölüm kaydımı düşene dek, ben bu şehre her geldiğimde, ona selam vermeden, önünden geçip zamanın muhasibini görmeden gitmem. Mecburi istikamettir kendileri, ziyaret gibi kutsaldır her Çorum'luya. İlla görülecek, illa selam verilecek... Çorum'da kendilerine çan saat diye de hitap edilir...
"her şey anlamını yitirmişti, artık aynı insan değildim.
eskiden de umursamaz biriydim ama bu sefer farklıydı durum.
o an iç sesim beni resmen bıraktı, hiçbir şeyin sesini duymuyordum, sadece saf görüntü vardı.
cenaze haberlerine tepkisiz kalıyordum, var olmak ölümü de kendi içinde doğurur ve bu normal.
nereye gittiğimi bilmeden uzun bir süre yürüdüm.
gelen aramalara ve mesajlara cevap vermiyordum, konuşmak yük geliyordu, arafta gibiydim.
biliyordum, berzahta olanlarla aramdaki tek fark benim nefes alıyor olmamdı.
artık hiçbir dostluğu, arkadaşlığı istemiyorum."
.... daha ölüm fikrine alışamadan cenaze arabasının peşine takılmak gerekiyormuş.
İçimdeki iyiliği kaybetmemek için bir savaş veriyorum. İnsanlığım her an ölebilir. Cenaze merasimi istemez. Üstad Ali'nin de dediği gibi. Önce kıyanlar gelir
"Eski sevgilisi desem kızar mısın?"
"Kızar mıyım? Öğle namazına müteakip cenaze namazını bile kılarım."
Sayfa 360Kitabı okudu
yaşamak ile yazmak aynı çizgide yürümüyormuş. sesim kesildikçe adımlarım hızlandı. bazı aynalar ile vedalaştık, bazı aynalar ile kucaklaştık. tüm kırık hatıralar süslü bir cenaze törenine dönüştü. artık nefes almakta zorlanmadıkları için yüzümden hiç silinmeyecek bir tebessümüm oldu. kimseye kızgın değilim derken içimde yükselen dalgaların şiddettini reddettiğim için özür dilerim hepinizden ama en çok kendimden. çocukluğum karşımdan hızlı adımlarla yanıma geliyor. şimdi bir sigara içeceğiz.