Ebeveynlerin çocuklara ceza verme davranışını dinî gerekçelere dayandırması, kendilerinin cezasız ve mükâfatsız bir eğitimi bilememesinden ileri gelmektedir.
Sayfa 112
Anne babalık, çocuğun eksik ve zayıf yanlarını onun yüzüne vurma, onu utandırıp mahcup etme işi değil, kırılmış çocuk kalbine teselli olabilme becerisidir...
Sayfa 225Kitabı okudu
Çocuğu bozan dört negatif his vardır; değersizlik, yetersizlik, suçluluk, ürküntü.
İnsanoğlunun en anlamsız çabası, "bir başkasını kontrol altında tutma çabası"dır.
Hiçbir kimse, çocuğa kendi anne babası kadar zarar veremez
Sayfa 65Kitabı okudu
çocuğa karşı sabır bir tür pasif şiddettir; ebeveynler çocuklarına karşı sabırlı olmayı değil, genişlemeyi öğrenmelidir.
Sayfa 116Kitabı okudu
bu genç kadının sorunu çocukluk yıllarına dayanıyordu.
Sayfa 255
Çocuk zihni savunmasızdır.Bir yetişkin çocuğa nasıl davranıyorsa; çocuk kendisinin öyle davranılması gereken biri olduğuna inanır.
Sayfa 146Kitabı okudu
Çocuğun kişiliği ödül ve ceza ile değil yetişkinin 'doğal davranışları' ile gelişir. Doğal davranışın üç özelliği vardır:
Gerçeklik, kendilik ve dürtüsüzlük...
Sayfa 83 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Çocuğa hatası ne kadar çok gösterilirse çocuk o kadar arsız, yüzsüz ve utanmaz olur.
Çocuğun iradesini kıran en belirgin yetişkin davranışı, ceza ve mükâfat ile kendi iç motivasyonunun kaybettirilmesidir.
Sayfa 171 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Kendi'me bak!
Halbuki çocuklukta oluşan bu hislerin onarımı çevreden alınacak hislerle değil, bireyin kendi hisleriyle kendi duygularını onarması yoluyla olacaktır.