Kültür dünyasından bir cehalet geçidi ya da köpeksiz köyde değneksiz gezenler: İlber Ortaylı, Celal Şengör ve diğerleri
Taylan KARA
Şu anda Türkiye’deki kültür-sanat-edebiyat dünyasında hâkim olan iklimi bir cümlede özetleyecek olsaydım şu deyimi kullanırdım:
Köpeksiz köyde değneksiz
ciklet :)
“Biyolojik tezlerin çoğunluğunun antitezleri olduğu sürece hayır. Bilimsel teori entelektüel çiklettir.”
Kahve kokulu, popüleritenin pohpohlaması ile pembe ciklet tadında yazılmış şeyleri okumuyorum , bir yazıyı/şiiri okurken onun uğrunda bir mücadele verilmiş olduğunu bilmem gerekiyor. Acı ile kavrulmuş sevginin gücüne inanıyorum, zafere çiçekli yollardan giden insanları sevmedim/sevemiyorum. O çok sevdiğiniz aşk şiirlerini yazması için Cemal Süreya'nın sürgün hayatı yemesi gerekti.
Sanatçı anlaşılmak istiyor. Okuyucu/izleyici o da okuduğunu anlamak istiyor. Buraya kadar çok güzel. Ama, ama bazen bir tel bir yerde kopuyor ve ahenk ebediyyen kesiliyor.
Behçet Necatigil, Edebiyat Matinesi adlı ünlü şiirinde anlaşılamayan sanatçının katmerli sıkıntısını anlatır. Bir edebiyat matinesi, şairler sırayla şiirlerini okuyorlar. Ama “Bir kız koltuğunda kaykılmış çiklet çiğnemekte, bir oğlan dalgada, uyuklamakta”. Anlaşılamamıştır şair. Yetmezmiş gibi buna bir de kalbini dünyalar bir araya gelse anlamayacaklara açmış olmanın sıkıntısı eklenir. Asıl bunun acısı hiçbir şeye benzememektedir:
Hiç yeri miydi açmak kalbi
Bu çiğ ışık altında?
Herkes Edip Cansever kadar yürekli olamaz ki:
– Ne çıkar siz bizi anlamasanız da
Evet siz bizi anlamasanız da ne çıkar
Eh, yani ne çıkar siz bizi anlamasanız da
Ne çıkar? Hiç!
Ama işte kalbimizin bütün acılara açık yerinin adı şair değil miydi? Beyhude değil, bu da acıya dahil.
Sayfa 30 - Timaş Yayınları, 22. Baskı, Ekim 2015
kimi farkına varır bir gün
kimi kartına puan kazandıran ilişkilerle
yoluna devam eder:
afiş fotoğrafı mutluluk
çiklet markası seviyeli beraberlikler
genel kabulün jenerik sahnelerine feda edilmiş
gardıroplaştırılmış hayat
taşınabilir kol bacak
kullanıma göre yarım mankenler
aşk alçı pan kartonpiye taçlı başlar
beğenmezsen de filmin sonu bu
verili kurulu hepsi bu kadar
Sayfa 89 - Metis
