Behçet Necatigil, "Edebiyat Matinesi" adlı ünlü şiirinde anlaşılamayan sanatçının katmerli sıkıntısını anlatır. Bir edebiyat matinesi. Şairler sırayla şiirlerini okuyorlar. Ama “Bir kız koltuğunda kaykılmış çiklet çiğnemekte, bir oğlan dalgada, uyuklamakta”. Anlaşılamamıştır şair. Yetmezmiş gibi buna bir de kalbini dünyalar bir araya gelse anlamayacaklara açmış olmanın sıkıntısı eklenir. Asıl bunun acısı hiçbir şeye benzememektedir:
Hiç yeri miydi açmak kalbi
Bu çiğ ışık altında?
Sayfa 29
inanmak gelmiyor insanın içinden
gelmiyor dile düşünceler, sızlıyor en içten
yankılanır gibi her siren sesi,
en közlüsünden, yakar tüm bedenimi kor gibi
derdim sitem değil, haykırış değil
gökyüzümüz kirleniyor gibi günden güne,
bulutları katlayıp cebimize koyar gibi,
unutmamalıyız o öksüz mendil satan kızı,
yere savrulan o
Bazı soru(n)lar, ,insanda, saça yapışmış çiklet duygusu uyandırır. Asla çıkmaz. Hem de yıllarca. Ezelden ebede. Belki de doğuştan itibaren.
Sayfa 54Kitabı okudu
Leningrad 1988
“Avrupa Oteli” yakınlarında
Delikanlı bir Puşkin
Bakışları bulutlanmamış daha
Alnında gölgesi yok kederin
Beyaz yaşmaklı bir kocakarı
Oturmuş üstünde bir bankın
Yarım metrelik topuklar üstünde
Sayfa 133Kitabı okudu
Öyle Bir Hikaye
“O koymuş olacaktı çiviyi. Yarım sinema bileti, yarım stadyum bileti, diş fırçası, İngiliz anahtarı, bozuk yale kilidi, ispermeçet mumu, çiklet, kurtlu kiraz, sabun, karpuz kavun çekirdeği, soğan sarmısak koyan piç kurusu çiviyi ne bok yemeye kor. Kocaman temel enserisi.”
Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Eğer yaz mevsiminin bir tadı olsaydı, bu kesinlikle pembe çiklet tadında olurdu.
Sayfa 51Kitabı okudu
DAĞINIKLIK
Evler niye dağılır? Ben size söyleyeyim.
Evler kendi başlarına yaşayan birer organizmadır. Ve kendi dilerini dağıtırlar.
"Bunu buraya kim attın?" diye seslenirsiniz. Kimse cevap vermez.
"Bu bardağı sen mi buraya koyduuun?"diye bağırırsınız.
"Yoo ben koymadım!"
"Koltuğa kim çiklet yapıştırdım?"
Cevap yok.
İnsanlık, son yüzyılda, en az tanrı kadar iyi bir masal daha üretti: Neo-liberalizmin yeryüzünün yapabileceği en iyi şey olduğuna dair bir masal bu. Başka hangi yüzyılda krallar, daha az kişinin daha çok yiyeceği, daha çok kişinin aç kalarak öleceğini ve herkes için en iyisinin bu olduğunu söylese bu kadar geniş bir tebaayı inandırabilirdi kendine? Hangi kral, ''Gökyüzünün ve yeryüzünün tüm renkleri yok olana kadar sömüreceğiz maviyi ve yeşili. doğanın kusmukların dan ciklet ve deodorant yapacağız'' dese, hangi çılgın tebaa sevinçle koşardı cikletlerle deodorant almaya? ''Asyalı çocukların tuvalete bile gitmelerini yasaklayarak çalıştıracağız ve onların küçük elleriyle yaptıkları plastik oyuncakları hazır yemek zincirlerinde dünyanın dört bir yerinde hediye olarak, zehirli ''çocuk menüleriyle'' birlikte başka çocuklara vereceğiz. böylece Doğu'daki ve Batı'daki çocukların aynı anda canına okuyacağız'' dese krallar, hangi cahil orta çağ insanı inanırdı buna? Başka ne diyor krallar?
Bir kıtanın bütün güzel, küçük kızlarını alıp para karşılığı tecavüze uğramaları için gemilere bindirip başka memleketlere göndereceğiz!
Geri kalan erkeklerle birbirlerini öldürmeleri için eski masalları hatırlatacağız. ''Kimlik'' ve İnanç'' diye iki karışmış yumağı önlerine atacağız ve onlar bu yumakların olmayan ucunu bulmaya çalışırken gerek duydukları silahları, kurşunları biz onlara satacağız! ....
Sayfa 209Kitabı okudu
«Tükenmez şekerler!» diye bağırdı Bay Wonka gururlanarak. «Bunlar daha çok yeni. Bunları çok az harçlık alan çocuklar için keşfettim. Ağzına bir tane Tükenmez Şeker alacaksın ve emecek, emecek, emeceksin ama asla küçülmeyecek!»
«Çiklet gibi!» diye bağırdı Violet Beauregarde.
«Çiklet değil,» dedi Bay Wonka. «Çiklet, çiğnemek içindir, ama bu Tükenmez Şekerleri çiğneyecek olursan dişlerini kırarsın. Yalnız çok nefis tadı vardır! Ve her hafta bir renk değiştirirler! Ve asla küçülmezler! Ve asla bitmezler! ASLA! En azından öyle sanıyorum.
